eitaa logo
مرکز طبع و نشر قرآن کریم
768 دنبال‌کننده
151 عکس
1 ویدیو
2 فایل
مرکز تخصصی نگارش و علامت گذاری قرآن کریم ارتباط با ادمین: @moshaf_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 بر کرانه آیه‌ها 🔹 در این عبارت باعظمت که سرآغاز 113 سوره از کلام پروردگار است، سه نکته مهم قرار دارد. 💢 ابتدا به ذکر چند می‌پردازیم: ❇️ مقدمه 1: نگارش لغات در هر یک از حوزه‌های و ، از دستور و قاعده خاصی پیروی می‌کند که این دستورات، گاه با یکدیگر، همسو و گاه با هم متفاوت هستند. ❇️ مقدمه 2: در علوم قرآنی، به مباحثی که پیرامون چگونگی شکل نگارش کلمات قرآن می‌پردازد، رسم‌ُالمُصحف گفته می‌شود. همچنین به مجموعه مباحثی که به بررسی قواعد علامت‌گذاری قرآن و انواع آن در کشورهای اسلامی می‌پردازد اصطلاحاً «ضَبط‌ُالمصحف» گفته می‌‌شود. ❇️ مقدمه 3: (علامت‌گذاری کلمات قرآن)، انواع گوناگونی دارد که هر کدام از قواعد خاصی تبعیت می‌کنند. برخی از شیوه‌های ضبط‌المصحف عبارتند از: مصری (عثمان‌طه)، ایرانی، هندی، ترکی، کم‌علامت و ... 💢 نکات : 1️⃣ اولین نکته در این عبارت، در خصوص لفظ «بسم» است که بر اساس رسم‌المصحف، در همه مواضعی که در و بلافاصله بعد از آن، لفظ جلاله «الله» آمده باشد، به همین شکل یعنی بدون الف (سه حرف باء، سین و میم) آمده است. 👈 این لفظ از دو کلمه « بـ » و «اسم» تشکیل شده است. با توجه به این که الف در ابتدای کلمه «اسم»، الف وصل است، لذا تلفظ این کلمه به همان شکلی که در قرآن نوشته می‌شود صحیح است‌. 👈 در املای عربی و حتی در مصحف، هرجا بعد از این لفظ، کلمه‌ای غیر از «الله» آمده باشد؛ الف حذف نمی‌شود و نوشتن این لفظ با الف (باسم) نیز اشکالی ندارد؛ مثل: فسبح باسم ربک العظیم (واقعه/96). 2️⃣ در تمامی متون عربی اعم از و ، لفظ جلاله «الله» همواره با دو حرف لام و بدون الف دوم (الله) نگارش می‌شود. بر این اساس در همه شیوه‌های علامت‌گذاری به‌جز شیوه مصری (عثمان‌طه)، صدای الف مدی در این کلمه، با روی لام دوم همراه با (للّٰـه) گذاشته شده است. 👈 اما نکته قابل توجه این است که در شیوه علامت‌گذاری مصری در لفظ جلاله «الله»، روی لام دوم، علامت تشدید با علامت آمده است (للَّـه) که به اذعان عموم علمای صاحب‌نظر و با استناد به کتب مرجع در این زمینه، هیچ توجیهی ندارد زیرا در این حالت، در صورت رعایت منطق علامت‌گذاری، این لغت با آن اختلاف خواهد داشت. 3️⃣ نکته قابل توجه دیگر در این عبارت، کلمه «رحمٰن» است. این کلمه اگر با الف‌و‌لام باشد یا اسم عَلم (اسمی که به طور خاص، دلالت بر اسم شخص، مکان و… دارد)، محسوب شود، همواره در املای عربی و کتابت مصحف، بدون الف نگاشته شده و صدای مدی حرف میم با روی آن (رحمٰن) نشان داده می‌شود. 👈 الف کوچک روی میم، در ضبط مصری همراه با علامت در سمت راستش می‌آید (ــَـٰ: رحمَـٰن) در حالی که در ضبط ، الف کوچک، به‌تنهایی آمده است و بدون نیاز به علامت دیگر، خوانده می‌شود و به علامت دیگری احتیاج ندارد. 💠 کانال رسمی مرکز طبع و نشر قرآن کریم 👇👇👇👇👇 🔹@moshaf_org🔹
🔰 بر کرانه آیه‌ها 5️⃣ (بقره/22) 💢 «بِهٖ»: کلمات بسیاری مانند این کلمه در قرآن وجود دارد که در آخر آنها حرف «هاء» آمده و به دلایلی حرف هاء می‌بایست اشباع (تبدیل صدای کوتاه به صدای کشیده) شود، از آنجا که صدای یاء مدی را در این شرایط نمی‌توان با حرف «ی» چسبیده به هاء نوشت، ناگزیر باید از حروف یا علایمی که بر خط، عارض می‌شوند استفاده کرد. برای این منظور در مصاحف، به شکل‌های گوناگون عمل شده است. ✓ در ضبط در زیر حرف هاء، حرکت کسره و در جلوی آن، حرف یاء به شکل معکوس کوچک گذاشته شده است که هرچند حرفی از حروف الفباست اما چون کوچک و جدا از حرف نوشته شده در زمره علائم به حساب می‌آید و مربوط به است (بِه‌ے). ✓ در ضبط به دو شکل عمل شده است: ۱. برخی فقط در زیر حرف هاء، حرکت کسره گذاشته و از نگارش حرکت یا علامت دیگری صرف‌نظر کرده‌اند (بِهِ). ۲. در برخی دیگر از مصاحف ترکی نیز فقط در زیر هاء، علامت کسرۀ اشباعی (شبیه به الف کوچک) گذاشته شده است (بِهٖ). 👈 البته در ضبط و ضبط نیز به همین صورت است (بِهٖ). 💢 «الثَّمَرٰتِ»: مطابق با منابع علم رسم‌المصحف، بر مبنای قاعده حذف الف در کلمات جمع سالم مذکر و مؤنث، الف بعد از راء در این کلمه حذف شده است؛ مانند: «وَالصّٰدِقینَ»، «الظّٰلِمونَ» یا «کَلِمٰت»، «ظُلُمٰت» و ... . همچنین با اتفاق نظر علمای این علم، حرف تاء آخر به صورت کشیده و نه تاء گرد (ـة ة) نگارش می‌شود. در واقع نگارش این کلمه به این شکل (بدون الف)، فقط در مصحف، مورد تأکید است و در املای عربی، اثبات الف در این کلمه اشکالی ندارد. ناگفته نماند که در مصاحفی از قبیل ایرانی و ترکی، این کلمه با اثبات الف آمده است که با قواعد و اصول رسم المصحف مغایرت دارد. 💠 کانال رسمی مرکز طبع و نشر قرآن کریم 👇👇👇👇👇 🔹@moshaf_org🔹
🔰 بر کرانه آیه‌ها 5⃣ (بقره/62) 💢 «الـٔاخِرِ»: ترکیب دو حرف «لام» و «الف» به شکلی که اصطلاحا به آن «لام و الف قیچی» گفته می‌شود به همراه علامت «رَأسُ العین» (ء) که در اصطلاح عامّ، به‌اشتباه به آن همزه گفته می‌شود و در میان این دو برای نشان دادن صدای مدی «آ» نوشته شده است؛ یکی از چالشی‌ترین موضوعات آموزش در آموزش روخوانی قرآن به حساب می‌آید. ← از طرفی ترکیب «لام و الف قیچی»، کاملا در چارچوب قواعد بوده و صحیح است و از سویی دیگر نگارش این دو حرف به این شکل، موانعی را بر سر راه و صحیح قرآن برای بسیاری از تلاوت‌کنندگان قرآن ایجاد می‌کند؛ در این بین، وجود علامت «رأس‌العین» در میان این دو حرف، به عامل سوم برای تشدید این چالش تبدیل شده است؛ چرا که بر اساس اصول ضبط -که امروزه بیش از مصاحف دیگر در بلاد اسلامی رواج دارد- همواره با این علامت در زیر یا روی آن نوشته می‌شود (أَ ، إِ ، أُ) و نیز برای نشان دادن صدای مدی «آ» در شیوه‌های و ، رأس‌العین در کنار حرف الف نوشته می‌شود (ءا). حال در اینجا علامت در ترکیب لام و الف قیچی به‌منظور نشان دادن صدای مدی «آ» آمده است در حالی که شباهت بسیاری به مواردی دارد که این علامت بر حرف همزه با یک حرکت کوتاه آمده است مانند «الأَرضُ». ✓ چنانکه مشاهده می‌کنید این دو شکل «لـٔا» و «لأ» شباهت بسیاری به هم داشته و در مواقع زیادی موجب اشتباه در تلاوت می‌شود. ← نکته: به دلیل محدودیت فونت در فضای رسانه، امکان نوشتن شکل دقیق «لـٔا» که به‌صورت ضربدری است وجود ندارد. ✅ پیشنهاد: برای رفع این مسئله، مرکز طبع و نشر قرآن کریم در حال بررسی و تحقیق در خصوص استفاده از شکل «آ با کلاه» برای صدای مدی «آ» است تا در مقایسه با مورد مشابه آن که یکی از حرکات کوتاه را دارد کاملا متفاوت بوده و از امکان دچار شدن به اشتباه، تا حد زیادی کاسته شود. البته قطعاً در این پیشنهاد برای استفاده از علامت «آ» به جای «ءا»، در شکل آن با علامت ایجاد خواهد شد. 💢 «الصّٰبِـٔینَ»: حرف در میان این کلمه، به دلیل رعایت قواعد رسم المصحف به شکل علامت و در حوزۀ قواعد آمده است. به این معنی که از نظر قواعد رسم المصحف، این کلمه می‌بایست با دو دندانه که یکی مربوط به حرف باء و دیگری حرف یاء است نگارش شود و نوشتن دندانۀ دیگری برای حرف همزه، خلاف اصول است (ـبئیـ). ✓ همچنین الف بعد از صاد در مصاحف، پایبند به رسم المصحف حذف شده و صدای آن با الف کوچک (مربوط به ضبط المصحف) نشان داده می‌شود، هرچند که معمولا در شیوه‌های علامت‌گذاری و ، این نکات، مورد توجه قرار نگرفته و رعایت نشده است. 💠 کانال رسمی مرکز طبع و نشر قرآن کریم 👇👇👇👇👇 🔹@moshaf_org🔹
🔰 بر کرانه آیه‌ها 5️⃣ (بقره/65) 💢 «فِی السَّبتِ»: در ادامۀ توضیحات آموزشی در خصوص شیوۀ علامت‌گذاری ، حال در این رابطه به برخی دیگر از قواعد مربوط به تشخیص می‌پردازیم: ✓ بعد از کسره: طبق قواعد ضبط کم‌علامت، حرف یاء بعد از کسره ناخواناست، بنا بر این یاء در «فِی» ناخواناست. ✓ در ابتدای کلمه، قبل از لام: قاعدۀ دیگر در حروف ناخوانا در این شیوه این است که الف در ابتدای کلمه که بعد از آن «لام» باشد ناخواناست (الف وصل). ✓ قبل از تشدید: همچنین «لام» قبل از تشدید نیز در ضبط کم‌علامت، ناخوانا محسوب می‌شود. ← بنا بر این در اتصال دو کلمۀ «فِی السَّبتِ» سه حرف به وجود می‌آید که هر سهٔ آن‌ها قاعده‌مند هستند. ← اما درباره حروف الف و لام باز هم می‌توان قواعد را کمتر کرد، به این صورت که می‌توان گفت «الف و لام در ابتدای کلمه، قبل از ، هر دو ناخوانا هستند». 💢 «خٰسِـٔینَ»: در این کلمه همچون کلمه «الصّٰبِـٔینَ» (بقره/62) دو قاعده رسم‌المصحف جریان دارد که جمع این دو قاعده در یک کلمه، جالب توجه است. ☝️اول، : این قاعده که در بسیاری از کلمات قرآن جاری است و در مطالب گذشته بارها به آن اشاره شده؛ همان قاعدۀ معروف حذف الف از کلمات اسم مذکر یا مؤنث است. ✌️دوم، : مطابق قواعد ، اگر دو حرف یاء که اولی برگرفته از همزه باشد و یاء دوم نشانۀ جمع باشد؛ برای جلوگیری از قرار گرفتن دو حرف مثل هم در کنار هم و در یک کلمه، یاء اول حذف می‌شود و به جای آن، علامت رأس‌العین را با قید مراقبت از تأثیر بر شکل اساسی کلمه نگارش می‌کنند که در اینجا بر روی در امتداد دندانه‌های حرف «سین» نوشته شده و دیگر مربوط به رسم‌المصحف نبوده و به حوزۀ علم مربوط می‌شود. 💠 کانال رسمی مرکز طبع و نشر قرآن کریم 👇👇👇👇👇 🔹@moshaf_org🔹
مرکز طبع و نشر قرآن کریم
🔰 بر کرانه آیه‌ها 4⃣ #نکات_نگارشی_و_علامتگذاری (بقره/71) 💠 کانال رسمی مرکز طبع و نشر قرآن کریم
🔰 بر کرانه آیه‌ها 4⃣ (بقره/71) 💢 «اِنَّه»: در این کلمه در زمینهٔ نکتهٔ خاصی وجود ندارد اما در حوزهٔ علامت‌گذاری یا همان نکاتی هست که توجه به آن خالی از لطف نیست. ✓ علامت‌گذاری حرف هاء آخر که واو مدی است و اشباع می‌شود در شیوه‌های گوناگون به اَشکال متنوعی انجام شده است. ضبط : روی هاء، ضمّه و مقابل آن، حرف واو در اندازهٔ کوچک گذاشته شده است. ضبط : روی هاء، ضمّهٔ معکوس که به آن ضمّهٔ اشباعی گفته می‌شود گذاشته شده است. ضبط و : فقط روی هاء، حرکت ضمّه نوشته شده است. ضبط : حرف واو کوچک در زیر حرف هاء گذاشته شده است. ✅ توضیح مهم: در هریک از شیوه‌هایی که توضیح داده شد نکاتی وجود دارد که در زیر، تک‌تک آنها را بررسی می‌کنیم: ← ضبط : با تحقیقات میدانی که از سوی کارشناسان مرکز طبع و نشر قرآن پیرامون این شیوهٔ علامت‌گذاری در سطح مدارس و در جمع نوآموزان صورت گرفت، درصد بالایی از افراد در این کلمه، حرف هاء را به دلیل وجود حرکت ضمه بر روی آن، با صدای ضمّه و حرف واو کوچک را با حرکت فتحه که به‌طور ناخودآگاه در ذهن خود فرض نمودند قرائت کردند. ← ضبط : علامتی که بر روی حرف هاء در این شیوه گذاشته شده است، برای جوانان و نوجوانان امروز بسیار نامتعارف و ناشناس است و این دسته از افراد در مواجهه با این علامت از چگونگی خواندن آن ناتوانند. ← ضبط و : یکی از جدی‌ترین نقدها در منطق علامت‌گذاری اشباع هاء، به این دو شیوه وارد است؛ چراکه در این دو شیوه از حرکت ضمّه بر روی حرف هاء، توقع قرائتی متفاوت با قرائت همین حرکت در حروف دیگر وجود دارد. به این معنا که هنگامی که علامت ضمّه بر روی حروف دیگر است از تلاوت‌کننده انتظار می‌رود تا صدای ضمّه را بخواند، در حالی که وقتی همین علامت بر روی حرف هاء آخر کلمات می‌آید، تلفظ صدای واو مدی از شاخص، مورد انتظار است و این کاملا مصداقی از تناقض در منطق علامت‌گذاری است. ← ضبط : در این شیوه با تغییر کوچکی نسبت به شیوهٔ مصری، می‌توان گفت بهترین نتیجه، به دست آمده است، به این ترتیب که با حذف حرکت ضمّه از روی حرف هاء و انتقال نماد از مقابل حرف هاء به زیر آن، از امکان خوانده شدن این نماد به‌عنوان یک حرف مستقل جلوگیری شده است و به طور کلی، امکان قرائت اشتباه این کلمه تا حد زیادی کاهش یافته است. 💠 کانال رسمی مرکز طبع و نشر قرآن کریم 👇👇👇👇👇 🔹@moshaf_org🔹