سلام وقت بخیر ✏بعد از مطرح شدن سؤال #خرید_و_فروش_حشرات و پاسخ آن، چند سؤال پیرامون همین مطلب، مطرح شد که به همراه پاسخش، برای شما به اشتراک گذاشته خواهد شد🔻🔻🔻

❓پرسش 27: مقصود از «منفعت نادره» و «مالیت» داشتن چیست؟ ✍پاسخ: 🔶تعریف منفعت نادره و شایعه: مرحوم #سید_علی_موسوی_قزوینی (شاگرد #شیخ_انصاری و #صاحب_جواهر رحمة الله علیهما) در توضیح منفعت نادره فرموده است: « منفعة نادرة أي ندرة من يطلب هذه المنفعة من العقلاء» و به تعبیر #میرزا_حبیب_الله_رشتی رحمة الله علیه، مراد از ندرت منفعت، «ندرة بذل القيمة بازائها» است نه ندرت وجود آن. بنابر این، «منفعت شایع» یعنی آنچه به ازای آن، شیئ مالیت پیدا کند و آن منفعتی که مقوم مالیت آن باشد بخلاف منفعت نادره که منفعت هست اما مقوم مالیت نیست. 🔸مثال: در خمر، منفعت نادره برای تخلیل است زیرا اغلب کسی خمر را برای تخلیل نمیخرد و در عذرة انسان، منفعت نادره برای تهیه کود وجود دارد زیرا غالباً از سرگین غیر نجس، کود تهیه می شود. 🔷تعریف مالیت: مقصود از مال، این است که مردم به آن میل پیدا می کنند به جهت خاصیت یا منفعتی که پیدا می کند لذا آن چه که منفعت و خاصیت ندارد مالیت ندارد. بنابر این عقلا معاملاتی را انجام می دهند که در آن معامله غرض و نفع عقلائی وجود داشته باشد. #منفعت_نادره #منفعت_غیر_معتد_بها #مالیت #مکاسب #فقه 📚ينابيع الأحكام في معرفة الحلال و الحرام، جلد‌2، صفحهٔ177 📚كتاب الإجارة (للميرزا حبيب الله)، صفحهٔ266 📚مصباح الهدى في شرح العروة الوثقى، جلد‌1، صفحهٔ192‌ https://eitaa.com/saluni

❓پرسش 28: آیا تفاوتی بین «آن چه مالیت ندارد» و «آن چه منفعت محلله شائعه مقصوده ندارد» از حیث ثمره عملی وجود دارد؟ ✍پاسخ: طبق مبانی متفاوت فقهاء، پاسخ این سؤال متفاوت است. بنابر برخی انظار، ثمرۀ عملی چندانی وجود ندارد و آن چه مالیت نداشته باشد یا منفعت محلله شائعه مقصوده نداشته باشد، خرید و فروشش جایز نیست اما بنابر برخی انظار، این مطلب دارای ثمره است. به عنوان نمونه، به کلام حضرت امام اعلی الله مقامه الشریف اشاره می کنیم👇 🔆به نظر حضرت امام «اعلی الله مقامه الشریف»، خرید و فروش «ما لا منفعة فیه» جایز نیست اما «ما لا منفعة فیه» بر چند قسم است: 🌀آن چه مطلقا منفعت ندارد و امید فرض منفعت برای آن در آینده نمی رود و در نفس معامله با آن، هیچ غرض عقلائی نوعی یا شخصی وجود ندارد. 🌀آن چه مطلقا منفعت ندارد اما در معاملۀ آن، غرض عقلائی نوعی یا شخصی وجود دارد. برای مثال، مزرعۀ کسی مورد هجوم حشرات موذی قرار گرفته و او حشراتش را به هزینه بالا می فروشد به غرض جمع آوری آن ها از مزرعه اش. 🌀آن چه منفعت دارد اما منفعتش معتد بها نزد عقلا نیست که این بر 2 قسم است: الف- منفعت معتد به عقلائی ندارد. ب- منفعت آن نادر است. 🔅نکته۱: عدم نفع یا به خاطر پستی و خسّت است مانند خنفساء و یا به خاطر قلّت است مانند یک دانه گندم که به مقدار خودش منفعت دارد اما این منفعت معتد بها نیست یا به خاطر کثرت و فراوانی آن است مانند آب در جایی که بسیار فراوان باشد که در این صورت در مقابل آن، بذل مال نمیشود. 🔅نکته۲: در کلام حضرت امام، مالیت متوقف بر عرضه و تقاضاست. لذا در واقع تقاضا باعث مالیت میشود و از بین رفتن کامل تقاضا باعث از بین رفتن مالیت می گردد و مراتب مالیت هم تابع مراتب تقاضاست. 🔅نکته۳: طبق نظر حضرت امام، از بین رفتن مالیت وجهی برای صحت معامله باقی نمی گذارد اما ندرت منفعت شیئ یا حتی منفعت نداشتن تا زمانی که معامله را از عقلائیه بودن خارج نکند، سبب بطلان نیست! #منفعت_نادره #منفعت_غیر_معتد_بها #ما_لا_منفعة_له #مکاسب #مکاسب_امام_خمینی #فقه 📚المكاسب_المحرمة (للإمام الخميني)، جلد‌1، صفحهٔ241‌ https://eitaa.com/saluni

❓پرسش 29: طبق نظر مرحوم شیخ انصاری، در بحث تعارض استصحاب و برائت، به کدام یک عمل می شود؟ ✍پاسخ: 🌿زمانی که شک در اصل تکلیف باشد و افزون بر آن، حالت سابقه نیز وجود داشته باشد، تعارض استصحاب و برائت اتفاق می افتد و مؤدای اصل استصحاب و اصل برائت تعارض می کنند. 🌿هنگام ایجاد چنین تعارضی، در تقدم استصحاب بر برائت ، اختلافی نیست ولی در وجه تقدم که آیا تقدم از باب ورود است یا حکومت ، اختلاف وجود دارد و هر کدام از این دو نظریه طرفدارانی دارد. 🌿 نظر #شیخ_انصاری رحمة الله علیه، این است که تقدم استصحاب بر برائت عقلیه، از باب ورود و تقدم استصحاب بر برائت شرعیه از باب حکومت است. 🔅نکته: این تعارض، تعارض بدوی است و از موارد تعارض مستقر نمی باشد. ❇️ مثال: عصیر عنبی (عصاره انگور ) قبل از غلیان (جوشش) هم پاک و هم حلال است ولی بعد از غلیان به وسیله آتش و قبل از ذهاب ثلثین (تبخیر دو سوم آن) نزد مشهور علما، نجس و حرام است. حال در مواردی که جوشش آن از طریق آتش نباشد و مثلا بر اثر تابش آفتاب باشد، شک می‌شود با ذهاب ثلثین، حلال و طاهر است یا حرام و نجس. در این جا، مجرای هر دو اصل استصحاب و برائت، موجود است؛ یعنی با توجه به حالت گذشته قبل از تبخیر دو سوم آن که نسبت به حرمت و نجاست یقین وجود داشت، می‌توان استصحاب جاری کرد، که نتیجه آن، حرمت و نجاست ظاهری است، و با وجود شک در حلیت و حرمت ، و طهارت و نجاست، می‌توان اصل برائت جاری نمود که نتیجه آن، ضد نتیجه استصحاب است. #تعارض_استصحاب_و_برائت #رسائل #فرائد_الاصول #شیخ_انصاری #اصول_فقه 💢برای مطالعۀ بیشتر به این نشانی، مراجعه کنید🔻🔻🔻 📚فرائد الاصول، استصحاب، تقدیم الاستصحاب علی الصول الثلاثه، المقام الثالث، جلد2، صفحۀ733 https://eitaa.com/saluni

✏️دوست عزیزی که این سؤال رو پرسیده بودن، نسبت به تقدم استصحاب بر براءة شرعیه، توضیح بیشتر خواسته بودن که تقدیمتون میکنیم🔻🔻🔻

❓پرسش 30: چرا از منظر شیخ انصاری رحمة الله علیه، تقدم استصحاب بر #براءة_عقليه از باب ورود و تقدم آن بر #براءة_شرعيه از باب حکومت است؟ ✍پاسخ: 🌀به طور كلى، #براءة دو شعبه دارد: 1- #براءة_عقليه كه موضوعش «عدم البيان» است. 2- #براءة_شرعيه كه موضوعش «عدم العلم» يا «شك» يا «جهل بسيط» است. 🌀وجه تقدم استصحاب نسبت به هر یک از این موارد، متفاوت است: 🔷وجه تقدّم استصحاب نسبت به #براءة_عقليه : موضوع براءة عقليه، «عدم البيان» است و استصحاب، بيان شرعى است و لذا زمانی که استصحاب باشد، موضوع براءة عقليه یعنی «عدم البیان» را بر میدارد و به اصطلاح نسبت به آن #ورود دارد. 🔶وجه تقدم استصحاب نسبت به #براءة_شرعيه: لسان اخبار، دو دسته است: 🔸الف- برخى روایات مانند «رفع ما لا يعلمون» لسانش همان لسان حكم عقل و در مقام بيان «رخصت» است: وجه تقدم استصحاب بر این دسته نیز ورود است. 🔸ب- برخى روايات مانند «كل شى‏ء مطلق حتى يرد فيه نهى» یا «كل شى‏ء حلال حتى تعرف انه حرام» در مقام انشاء يك حكم شرعى ظاهرى مانند حليت و طهارت شرعيه ظاهريه است. وجه تقدم استصحاب نسبت به این روایات، به نظر برخی ورود و از نظر مرحوم شیخ حکومت است. ایشان ادلۀ قائلین به ورود را مطرح کرده و پس از نقد آن در توضیح حکومت فرموده اند: دلیل براءة، مفادش «کل شیء مطلق حتى يرد فيه نهى» و نظایر آن است و ظهور در نهى واقعى دارد اما دلیل استصحاب مفادش این است که نهی سابق را ابقا کن و دلالت مى‏كند به اينكه مراد از نهى اعم از واقعى و ظاهرى است. و این که حاکم در موضوع یا محمول دليل محكوم تصرف نموده و دامنه آن را قدرى گسترش داده و يا ضيق كند، اصطلاحا حکومت نامیده می شود. #تقدم_استصحاب_بر_براءة #فرائد_الاصول #رسائل #اصول_فقه https://eitaa.com/saluni

✏️چند روز پیش، اولین سؤال صوتی از یکی از طلاب عزیز یزدی، به دستمون رسید که دوست داشتم شما هم از شنیدن لهجه شیرینشون محروم نشید. لذا اجازه گرفتم و اصل صوت رو براتون ارسال میکنم🔻🔻🔻

#علائم_فعل #علائم_فعل_مضارع #سیوطی #البهجة_المرضیة #نحو #ادبیات_عرب 📚البهجة المرضیة، مدخل، صفحۀ14 https://eitaa.com/saluni

❓پرسش 31: در سیوطی، مجزوم شدن با لم، علامت فعل مضارع بیان شده است. 1⃣چرا در علائم مطلق افعال، مجزوم شدن ذکر نشده است؟ 2⃣چرا در علائم فعل، مجرور شدن و منصوب شدن ذکر نشده است؟ ✍پاسخ: 🌿مراد از علامت، آن چیزی است که مختص ذوالعلامة یعنی فعل باشد. همان طور که در متن سیوطی آمده است، مجرور بودن علامت اسم است؛ زیرا فعل و حرف هیچ گاه مجرور نمی شود و مجزوم بودن علامت فعل است؛ زیرا اسم و حرف هیچ گاه مجزوم نمیشود. (البته باید دقت کرد سکون با جزم و همچنین کسره با مجرور بودن تفاوت دارد) 🌿علائم فعل بر دو قسم هستند: 🔹علائم مشترک: علامت هایی که برای تمییز فعل از حرف و اسم به کار میرود اما برای تمییز ماضی و امر و مضارع از یکدیگر مفید نیست زیرا مشترک بین دو قسم از این موارد است. لذا «لم» در این موارد ذکر نشده است. 🔹علائم اختصاصی: علامت هایی که مختص ماضی یا مضارع یا امر است که «لم» در علائم مختص فعل مضارع بیان شده است. 🌿بنابر این، دلیل این که علامت فعل مضارع «لم» بیان شده زیرا این امر اختصاص به فعل مضارع دارد و علامت تشخیص سایر افعال نیست. 🌿اما این که منصوب شدن و مجرور شدن در علائم فعل نیامده است، زیرا این ها مطلقا علامت فعل نیستند. فعل هیچ گاه مجرور نمیشود و منصوب شدن مشترک بین اسم و فعل است. #علائم_فعل #علائم_فعل_مضارع #سیوطی #البهجة_المرضیة #نحو #ادبیات_عرب 📚البهجة المرضیة، مدخل، صفحۀ14 https://eitaa.com/saluni

حضرت آیت الله #مصباح_یزدی، می فرمودند که مرحوم #علامه از استادشان مرحوم آقای #قاضی نقل کردند که گاهی خدا، مدت ها کسی را به سختی ها مبتلا می کند، برای اینکه این شخص، از عمق وجودش، یک یا الله بگوید و از عمق وجودش خدا را دا بزند. ایشان فرموده بودند که این " یا الله" او آنقدر در سعادت او موثر است که حکیمانه است که آن همه سختی را تحمل کند تا این حال برایش پیدا شود و به این سعادت ها راه پیدا کند، که انسان از عمق وجودش بگوید "یا الله". #حکمت_سختی #حکمت_بلا https://eitaa.com/saluni

❓پرسش 32: منظور از «اثبات شیئ، نفی ماعدا نمی کند» چیست؟؟ ✍پاسخ: 🔰«اثبات شیئ، نفی ماعدا نمی کند»، یک قاعده عقلی و #منطقی و #فلسفی است که به علت وضوح مفاد آن، تقریباً در منابع منطقی و فلسفی نیز توضیح زیادی برای آن ارائه نشده است و صرفاً از آن استفاده می شود. 〽️مثال: مثلاً در قضایای #موجهه، گفته میشود: «الانسان ممکن الوجود». معنای این عبارت، این است که طرف مقابل یعنی «عدم»، ضروری نیست یعنی «الانسان ممکن العدم» نیز صحیح است. به عبارت دیگر، اثبات «ممکن الوجود» برای انسان، نفی ما عدای آن مانند«ممکن العدم» از انسان نمی کند و گزارۀ «الانسان ممکن العدم» نیز صحیح است. 🔅نکته: اگرچه گاهی در علوم مختلف مانند علم بلاغت، اصول فقه و... به این قاعده تمسک می شود اما باید توجه داشت که این قاعده، منطقی و فلسفی است و در مباحث بلاغت، اصول و ... ، به نحو کلی صحیح نیست بلکه گاهی اتفاقاً اثبات شیئ، نفی ما عدا می کند و مثال بارز آن بحث #حصر در علم #بلاغت و بحث #مفاهیم در علم #اصول_فقه است. #اثبات_شیئ_نفی_ماعدا_نمیکند #منطق_مظفر #منطق #فلسفه 📚منطق مظفر، قضایا، تقسیمات حملیه، موجهات https://eitaa.com/saluni