🌸زندگى رانفسى
💐ارزش غم خوردن نيست ...
🌸آرزويم اين است🙏
💐انقدرسير بخندى كه ندانى
🌸غم چيست ...
🕊سلام
💐چهارشنبه تون پرازمهربانی
🌸روزگارتون پراز امیـد
💐دنیاتون پراز محبت
🌸رزق تون پراز برکـت
💐لحظه هاتون پراز شادی
🌸عشق هاتون پراز پاکی و
💐زندگیتون پراز آرامش باشه
🌸روزتون زیبـا و در
💐پناه خـدا
@zarrhbin
خدایا!
از بد کردن آدمهایت شکایت داشتم به درگاهت،اما شکایتم را پس می گیرم.
من نفهمیدم.فراموش کرده بودم که بدی را خلق کردی تا هر زمان که دلم گرفت از آدمهایت، نگاهم به تو باشد.
گاهی فراموش می کنم که وقتی کسی کنار من نیست، معنایش این نیست که تنهایم،معنایش این است که همه را کنار زدی تا خودم باشم و خودت.
با تو تنهایی معنا ندارد.
مانده ام تو را نداشتم چه می کردم!دوستت دارم ، خدای خوب من!
#شهید_مصطفی_چمران
@zarrhbin
هدایت شده از ذره‌بین درشهر
🔘 بسه...‼️
📌 #باهم بخوانیم داستانی دیگر از #وفاداری زنهای یزدی....
🍃 چون دختر پنجم خانواده بود اسمش را #بسه گذاشتند یعنی دیگر دختر بس است. پدرش مردی ساده، مومن و اهل یکی از دهاتِ #میبد بود که بر اثر خشکسالی، بی آبی و بی زمینی به شهر یزد #مهاجرت کرده بود. او در ساخت کارخانه ی اقبال در سالهای ۱۳۱۱ شاگرد بنا بود. بعد از ساخت کارخانه همانجا کارگر شد. پنج تا دختر قد و نیم قد و یک پسر داشت. زنش خانه دار بود.
🍂 آن مرد با حقوقِ ناچیزش #زندگی را راه می برد. همه اشان در یک اتاق زندگی می کردند. اتاقی که از دوده هیزم و چراغ موشی سیاه بود. نیمی از اتاق فرش داشت و نیمه ی دیگرش زمین خالی بود. مرد هرگز دنبال درآمد دیگری نبود. وقتی از کارخانه #آزاد می شد، هر جا روضه بود او پای ثابت آن می شد. سر ماه حقوقش را کلاً به زنش می داد و در تمام ماه جیبش خالی بود. او هرگز از هیچکس هیچ چیز قبول نکرد. دو تا دخترهایش با کارگری کمک خرج خانه بودند. پسرش هم شاگرد مسگر بود.
🍃 قرار شد بسه را #عروس کنند. #اکبرسیاه از اعقاب سیاهان آفریقا بود. یعنی بابایش کاکاسیاه بود. از آن کاکا سیاه ها که در گذشته به عنوان غلام برای کارگری در خانه ی اعیان به #یزد می آوردند. معمولاً آنها را از #بندرعباس می آوردند. خیلی قدیم، شاید اوایل دوره ی #قاجار سیاه ها را مستقیم از آفریقا به خصوص از زنگبار می آوردند. ولی پدر اکبر در بندرعباس متولد شده بود.
🍂 اکبر صورتش سیاه و موهایش فرفری بود. خواهر و مادرش هم همین طور بودند. بسه را با پا در میانی یکی دو نفر به اکبر سیاه که کمک راننده بود دادند. هیچ کس از بسه نپرسید که تو می خواهی زن این آدم سیاه بشوی یا نه؟ جای این بحث هانبود باید یک نان خور از خانه ی #پیرمرد کم می شد. بسه #دختر سفید و تپل مپلی بود. از همه دخترهای پیرمرد خوشگل تر بود. شوهر سیاه بود و زن سفید.
🍃 یک اتاق دخمه مانند، بالای یک طویله ی شتری کرایه کردند و عروس و داماد به آنجا رفتند از #جهیزیه خبری نبود. یک پلاس، یک چراغ فیتیله ای و اندکی خرد و ریز جهیزیه ی او را تشکیل می داد بسه #عاشق این مرد سیاه شد. شوهرش را مثل فرشته می دانست و او را می پرستید. شوهرش بسیاری از شب ها به خانه نمی آمد. اوایل زندگی او می گفت: چون کمک راننده است به مسافرت می رود.
🍂 گاهی که اکبر به خانه می آمد بوهای بدی از دهانش می آمد. بسه نمی دانست آن بوها از چیست! کم کم فهمید که شوهرش #نجسی می خورد ۷_۶ ماهی از عروسی آنها گذشته بود که به بسه #خبر دادند شوهرش گاهی به محله ی #خراب شهر می رود و با زن های هر جایی است. ولی بسه مرد را دوست می داشت و می گفت: این حرف ها #دروغ است.
🍃 هنوز یکسال نشده بود که اکبرسیاه به بسه #خرجی نمی داد. بسه در قسمت پنبه پاک کنی کار خانه ی اقبال #کارگر شد. خودش خرجی خودش را در می آورد. اکبرسیاه سر ماه پیدایش می شد و از بسه پول می گرفت. بسه حقوقش را به او می داد. فکر می کرد اگر به اکبر پول بدهد او به خانه می آید. ولی غیبت های اکبرسیاه به خانه ماه به ماه بیشتر و عشق بسه روز به روز به اکبرسیاه زیادتر می شد.
🍂 هیچ کس جرات نداشت با بسه راجع به اکبرسیاه #صحبت کند یعنی صحبت کردن اشکال نداشت به شرط آنکه فقط خوبی های اکبر را می گفت. اگر کسی از بدی های او می گفت بسه #قهر می کرد. خواهر و مادر اکبرسیاه از آن زنهای به اصطلاح #سلیطه ی روزگار بودند. می گفتند: اکبر، بسه را نمی خواهد و به همین خاطر دائماً دنبال زنهای دیگر است؛ باید او را #داماد کرد. این دوتا زن سیاه دائم در حال #جزاندن بسه و به خواستگاری رفتن برای اکبر بودند.
🍃 در این میان بسه صاحبِ دوتا #بچه شد. بالاخره اکبر سیاه دوباره داماد شد، ولی سر ماه برای گرفتن پول بسه سری به او می زد. بسه هم هی بچه اضافه می کرد ولی بیشتر بچه هایش می مردند. از ۵ تا بچه یک پسر و یک دختر ماندند. بسه نذر و نیاز می کرد که اکبر به خانه برگردد. همیشه نذر و نیازش سر ماه برآورده می شد. در طول ماه او روزها به کارخانه می رفت و شب ها تا صبح در #فراق اکبر گریه می کرد دعا می کرد او هر کجا هست #سالم باشد. مثل روز برایش روشن بود که اکبر روزی به خانه برخواهد گشت.
🍂 همیشه می گفت: اکبر خودش خوب است این مادر و خواهرش هستند که نمی گذارند او زندگی کند. وقتی بسه یک بچه بیشتر نداشت، یکی از خواهرهایش به او گفته بود که این مرد برای تو #شوهر نمی شود بیا و #طلاق بگیر. بسه مدت ها با خواهرش قهر بود که چرا چنین حرفی زده است. بعد از چندسال اکبر از زن دوم هم صاحب چند تا بچه شد. گاه سر ماه هم نمی آمد از بسه #پول بگیرد. بسه خودش می رفت اکبر را پیدا می کرد و نصف حقوقش را به او می داد.
👇👇👇👇
🍃 بسه می گفت: اکبر خرج دارد، نباید به #زحمت بیفتد! بعد ده دوازده سال خبر آمد که اکبر زن سوم هم گرفته است. بسه برایش فرقی نمی کرد که اکبر چندتا زن بگیرد او فقط می خواست که اکبر #سالم باشد،کسی به بسه گفته بود: اگر به #مشهد و پیش امام رضا (ع) برود و در آن جا #دخیل ببندد اکبر به خانه بر می گردد. بسه سالی یکی دوبار از کارخانه ی اقبال #مرخصی می گرفت و عازم مشهد می شد. هربار که از مشهد بر می گشت از بس گریه کرده بود چشم هایش خراب تر می شد. در مشهد تمام مدت پشت پنجره فولاد گریه می کرد و از امام رضا(ع) اکبر را می خواست.
🍂 مادر بسه با هزار بدبختی باید بچه های او را نگه می داشت تا بسه به کارخانه و مشهد برود. بچه ها هم کم کم بزرگ می شدند و ماه به ماه بابایشان را نمی دیدند. اکبر هم راننده پایه ی یک و وضع مالی اش بهتر شده بود. ولی تفریحاتش هنوز به راه بود عرقش را می خورد، سه تا زن داشت. گاهی تریاک هم می کشید. از زن سوم هم دارای یک پسر شد. ولی عملاً او به هیچ یک از زن ها #خرجی نمی داد. اصلاً در فرهنگش خرجی دادن وجود نداشت. در #فرهنگ او، زن برای این بود که کار کند و خرج شوهر را بدهد.
🍃 تازه مادر و خواهرش معتقد بودند که اکبر #بیچاره شده چون زن خوب گیرش نیامده است. بعد از زن سوم روزی خواهرش برای زن چهارم به خواستگاری رفت که با لنگه ی کفش از او پذیرایی کرده بودند. اکبر از زن سوم و بچه اش خبر نمی گرفت. می گفتند سال به سال احوال آن زن و بچه اش را نمی گیرد. اکبر بیشتر پیش زن دومش بود. مشهد رفتن های بسه سال به سال بیشتر می شد و غیبت کردن های اکبر از خانه طولانی تر. هر چند ماه یکبار اکبر دو ساعتی به خانه می آمد.
🍂 دیگر از بسه پول هم نمی گرفت و بسه هر چه پس انداز می کرد در مسافرتِ #مشهد خرج می شد. بسه می گفت: دلم #فغون می کند، دلم از فراق اکبر می خواهد بترکد. تنها جایی که می توانم راحت #گریه کنم و آرامش پیدا کنم پشت پنجره فولاد امام رضا(ع) است.باید چندماه یکبار به مشهد بروم و پشت پنجره فولاد گریه کنم. آقای تقی پور #سرکارگر کارخانه اقبال مرد بسیار خوبی بود. من هرگز آقای تقی پور را ندیده ام؛ ولی از ده ها کارگر کارخانه ی اقبال خوبی ها و حمایت های او را از کارگران شنیده ام.
🍃 او که وضع بسه و پدر و مادرش را می دانست، به او کمک می کرد که هر چند ماه یکبار به مشهد برود. دختر آقای تقی پور هم عروس مشهد بود. بسه بیشتر مواقع مهمان او می شد و خرج مسافرخانه نداشت. آقای تقی پور در اوایل ازدواج بسه و اکبر سیاه چندبار #وساطت کرده بود تا شاید اکبر مردِ #زندگی شود ولی اکبر مرد خانه نبود.
🍂 بالاخره بعد از بیست و چند سال روزی اکبر به بسه می گوید می خواهد با او #زندگی کند. کاری دائمی در بندرعباس پیدا کرده بود و می خواست بسه و بچه ها را با خود به بندرعباس ببرد. بسه می گفت: نذر و نیازها و مشهد رفتن هایش #اثر کردهراست. او کارخانه را رها کرد و همراه اکبر راهی بندرعباس شد. هر چه خواهرها به او گفتند که کارت را رها نکن سوابق بیمه ات از بین می رود می گفت: یک ساعت با اکبر بودن را با همه ی دنیا #عوض نمی کند.
🍃 یک سالی بسه بندرعباس بود. ولی همانجا هم اکبر هفته، هفته خانه نمی آمد. می گفت: کارش در اطراف بندرعباس است. بالاخره بعد از یک سال به بسه گفته بود به یزد برگرد #نوبت زن دومم است که به بندرعباس بیاید بسه با دو بچه به یزد برگشت. به علت غیبت طولانی او را از کارخانه #اخراج کرده بودند. بسه بیکار و بی درآمد شده بود. #خدا آقای تقی پور را خیر دهد کارش را درست کرد و او دوباره در کارخانه مشغول کار شد و در قسمت پنبه پک کنی، پنبه پاک می کرد.
👇👇👇👇
🍂 بچه های بسه بزرگ شده بودند، پدر و مادرش هم مردند. بالاخره اکبر هم صاحبِ #ماشین شد. یعنی در موقعِ #انقلاب او راننده ی یکی از وایت های ۱۸ چرخه بود که معروف بود مال شاهپور غلام رضا است. می گفتند که شاهپور غلام رضا صاحبِ #تشکیلاتی است که چند هزار ماشین دارد. راست و دروغ بودن این موضوع را من نمی دانم ولی اکبر صاحب ماشینی شد که راننده اش بود. کار و بارش #بهتر شد. سن و سالش حدود ۵۵ سال رسیده بود و دیگر دنبال زن گرفتن نبود. #انقلاب هم باعث شده بود که ظاهراً اصلاح شود. گاهی که از مسافرت می آمدبرای بچه ها مقداری هندوانه و خربزه می آورد.
🍃 بسه هنوز در همان اتاق اجاره ای با بچه هایش زندگی می کرد. #جنگ عراق علیه ایران ادامه داشت. پسر اکبر سیاه از زن سومش راهی جبهه شد و در جنگ #شهید شد. اکبر سیاه پدر شهید و وابسته به #بنیاد شهید شد. او پدر شهیدی بود که شاید در تمامِ #عمر برایش یک ماه هم #پدری نکرده بود. وقتی پسرش شهید شد او هم واقعاً یا ظاهراً، آن را خدا می داند، #تغییرحالت داد. مشروبش را کنار گذاشت و به #مسجد می رفت.
🍂 در یک تصادف در جاده ی #جیرفت تریلی اکبرسیاه داغون شد. او در سن ۶۰ سالگی دوباره راننده ی مردم شد. ماشین مجانی ۵ سالی بیشتر وفا نکرد. بسه دوباره گریه می کرد و سر ماه چند تومانی از حقوقش را به اکبر می داد که او حالا #پدرشهید است و خرجش زیاد است. بازهم بسه سالی چند بار به مشهد می رفت و پشت پنجره فولاد گریه می کرد که امام رضا(ع) اکبر را به او برگرداند.
🍃 پسر بسه بزرگ شد و در یکی از ارگان های دولتی مشغول به کار شد. دخترش عروس شد و اکبر #پیر، ولی بسه هر شب سر کوچه منتظر اکبر می نشست. بسه آنقدر گریه کرد که چشم هایش #باباغوری شد. کم کم از کارخانه #بازنشسته شد. دیگر اکبر سال به سال هم احوال او را نمی پرسید، روزی هم باخبر شدیم که اکبرآقا بر اثر سکته به لقاءالله پیوست و تمام مراسمی که باید برای پدر یک شهید به عمل آید برای او هم به عمل آمد.
🍂 بسه سالهاست هر هفته به #خلدبرین می رود و #قبراکبر را بغل می گیرد و به سختی می گرید و می گوید حالا مال خودم هستی. بسه حالا (۱۳۸۷) هفتاد و پنج سال دارد، بچه هایش سر وسامانی دارند ولی او هنوز در یک اتاق اجاره ای زندگی می کند. روزها و شب ها به یاد شوهرش است هنوز اگر شما جرات دارید به او بگویید اکبر خودش هم #نااهل بود بسه می گوید اکبر خودش خیلی خوب بود، خواهر و مادرش بد بودند که دائم می خواستند او را داماد کنند. بسه با #عشق اکبر سیاه زنده است. #زن از این #وفادارتر در همه ی دنیا #پیدا می شود.
📚 شازده حمام، جلد۱، دکتر محمد حسین پاپلی یزدی
📩 سمیّه خیرزاده اردکان
@zarrhbin
🚨تیراندازی به ساختمان شهرداری هشتگرد
🔹فرماندار ساوجبلاغ در خصوص تیراندازی صبح امروز چهارشنبه به ساختمان شهرداری شهر جدید هشتگرد گفت: این تیراندازی با انگیزه تروریستی انجام نشده است.
🔹به گفته وی، این فرد که یک راننده تاکسی است به دلیل تخریب ساخت و ساز غیرمجازش در یکی از روستاهای شهرستان با شهرداری دچار اختلاف شده و به همین دلیل دست به این کار زده است/ ایسنا
@zarrhbin
شهروندان شایسته
پایبندی به فرهنگ شهروندی، زندگی شهری را آسان و شیرین می‌کند. مهم‌ترین اصول اخلاقی و فرهنگ هم‌زیستی را در شهرهای کوچک و بزرگ، این گونه برشمرده‌اند:
۱. شهروندان شایسته، حقوق همدیگر را مراعات می‌کنند، حتی به قیمت زیان خود.
۲. شهر را همچون خانۀ خویش می‌بینند و در آبادانی و بهبود آن می‌کوشند.
۳. چندان در لاک خود فرو نمی‌روند که سیاست در دست شیادان افتد و چندان در سیاست و سیاست‌بازی نمی‌غلتند که از زندگی خویش وامانند.
۴. آسایش دیگری را بر آسایش خویش مقدم می‌دانند یا دست‌کم به اندازۀ آسودگی خویش به آسودگی دیگران اهتمام می‌ورزند.
۵. سرنوشت همگان را سرنوشت خویش می‌شمارند. نه احساس تنهایی می‌کنند و نه دیگران را تنها می‌گذارند.
۶. می‌کوشند که به اندازه مصرف می‌کنند، و به همان اندازه و بلکه بیشتر، مفید باشند.
۷. زبان به ادب می‌گردانند و نگاه مهربان از همسایگان و همکاران دریغ نمی‌کنند و لبخند از چهره برنمی‌گیرند.
۸. به حقوق شهروندی خویش می‌اندیشند اما از وظایف خود غفلت نمی‌کنند.
۹. هم‌ذات‌پنداری در آنان چندان قوی است که با غم دیگران می‌گریند و با شادی دیگران می‌خندند.
۱۰. انسان‌ها را فراتر از افکار و باورهایشان می‌بییند؛ یعنی ملاکشان برای دوستی یا دشمنی با کسی، باورهای شخصی او نیست؛ شخصیت و رفتار او است.
۱۱. رانندگی آنان تنش‌زا نیست و آرامش و آهستگی را در همه‌حال مراعات می‌کنند.
۱۲. خشونت کلامی ندارند؛ حتی در نزاع‌های ناگزیر.
۱۳. بخشی از درآمد خود را برای بهبود زندگی دیگران صرف می‌کنند؛ زیرا می‌دانند که زندگی بهتر، یا برای همه است یا برای هیچ کس٫
۱۴. قانون را چنان پاس می‌دارند که گویی بهترین و تنها پناهگاه انسان بر روی زمین است. راه قانونی، تنها راهی است که می‌شناسند و می‌پیمایند؛ اگرچه راه‌های دیگر کوتاه‌تر و آسان‌تر به نظر آید.
۱۵. بار خود را بر گردۀ دیگران نمیگذارند؛ حتی اگر بتوانند و زمینۀ آن فراهم باشد.
۱۶. بیش از آنکه دیگران را نصیحت کنند، خود را می‌پایند و بیشتر از آنچه می‌گویند، می‌دانند و عمل می‌کنند.
۱۷. هم‌شهری‌گری نمی‌کنند؛ اما همۀ شهروندان را برادران و خواهران شهری خویش می‌دانند.
۱۸. هرگز در حریم خصوصی دیگران سرک نمی‌کشند؛ هرگز!
۱۹. به‌شدت از داوری دربارۀ دیگران می‌پرهیزند.
۲۰. خود را دوست دارند، اما خودخواه نیستند؛ پاکیزه و زیبا می‌پوشند، اما تفاخر نمی‌کنند؛ غبطه می‌خورند، اما حسادت نمی‌ورزند؛ کتاب می‌خوانند، اما فضل‌فروشی نمی‌کنند؛ دست دیگران را می‌گیرند، اما بر کسی منت نمیگذارند؛ در شهر زندگی می‌کنند، اما طبیعت را بیشتر دوست دارند و در پاکیزگی آن می‌کوشند؛ خون‌گرم و مهربان‌اند، اما در ورود به زندگی دیگران، اندازه را نگه می‌دارند.
ارسالی از :موتاب
@zarrhbin
آماده سازي گنجينه قنات اردكان براي همايش قنات، ميراث ماندگار
قنات يكي از شاهكارهاي مهندسي ايران باستان مي باشد و اردكان قطب گردشگري قنات كشور قرار گرفته است و مورد استقبال گردشگران ايراني و خارجي قرار گرفته است
به گزارش روابط عمومي اداره كل ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان يزد حميد مشتاقيان رئيس شهرستان اردكان گفت: در حال آماده سازي گنجينه قنات اردكان هستيم تا به استقبال از اساتيد و محققاني كه براي همايش قنات ميراث ماندگار به شهرستان اردكان تشريف مي آورند باشيم
مشتاقيان افزود: گنجينه قنات اردكان از خانه تقديريان كه فضائي مناسب براي معرفي وسائل حفر قنات و همچنين فضائي براي پخش ويديوهاي مستند قنات خواهد بود
مشتاقيان گفت: قنات مجموعه گنجينه قنات در فاز اول به طول ٢٠٠ متر سال گذشته بهره برداري شد و امسال تا تاريخ ٣٠ بهمن با تكميل مراحل نورپردازي حدود ٣٠٠ متر ديگر أضافه خواهد شد
حميد مشتاقيان گفت: همايش قنات، ميراث ماندگار در تاريخ ١ و ٢ اسفند در دانشگاه پيام نور اردكان برگزار مي شود
@zarrhbin