eitaa logo
درسهایی از قران کریم ( ترجمه و آموزش و روخوانی و تجوید و دائره المعارف ....... )
2.7هزار دنبال‌کننده
5.7هزار عکس
5.4هزار ویدیو
17 فایل
آنچه که از قران کریم می دانیم کپی مطالب آزاد و فقط یه صلوات به روح پدر و مادرم بفرست 💗💗💗
مشاهده در ایتا
دانلود
💟 💟 💠اجتهاد فقیهان در فتواى مجتهد بر فرد عامى، به استدلال‌کرده‌اند: 👈۱. * و‌ما‌کانَ المُؤمِنونَ لِیَنفِروا کافَّةً فَلَولا نَفَرَ مِن کُلِّ فِرقَة مِنهُم طَـائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهوا فِی الدّینِ و لِیُنذِروا قَومَهُم اِذا رَجَعوا اِلَیهِم لَعَلَّهُم * ( توبه ۱۲۲ ) 📃خداوند در این آیه ، با کلمه * * مومنان را برانگیخته است که باید گروهی از ایشان در تفقّه و پس از بازگشت ، دیگران را انذار کنند ؛ سپس برای این واجب ،‌ غایتی را ذکر کرده و آن ترس انذارشدگان از مخالفت است . 📜 اگر و غرض عملی واجب ،‌ ( تفقّه در دین و انظر قوم ) فعلی از افعال اختیاری انسان ( بر حذر بودن قوم از ) باشد ، متفاهم عرفی آن کلام ، این است که آن عمل هم ، است و لازمه وجوب تحذیر از مخالفت ، حجیت و اعتبار قول منذر و بیم دهنده است 📃 و هنگامی که به وجوب یا حرمت عملی فتوا می‌دهد ، مدلول التزامی آن این است که در ترک عمل یا انجام عمل حرام مجازات وجود دارد ؛ پس نفس افتا ، مصداق انذار و دادن می‌شود ، و خوف عملی مکلف آن است که واجب را بیاورد و را ترک کند . ادامه دارد ........ @Targomeh
💟 💟 💠اجتهاد ......ادامه 📃 وقتی می‌فرماید : برانداز شده لازم است از مخالفت خودداری کند ، مدلول التزامی آن ، و اعتبار فتوا و گزارش فقیه از احکام الهی است . 📜 این ادعا که لزوم خودداری از ، مختص مورد حصول قطع یا اطمینان برای شخص شده است ، با ظاهر آیه مخالف است ؛ زیرا در آیه ،‌لزوم حذر و ، به حصول قطع یا اطمینان مقید نشده است . 📃 بعضی گفته‌اند : این آیه بر جواز عامی به مجتهد دلالت دارد ؛ در عین حال ممکن است انذار ، سبب نظر و در ادله باشد ؛ ولی این سخن درست نیست ؛ زیرا وجوب اندیشه بر در ادله فقه ، مخالف اجماع است و به اختلال در امر وی منجر خواهد شد . 📜 افزون بر اینکه امر عامی به در هنگام وقوع حادثه ، امری و معتدر است . 📃 محقق ، مدعی شده که اگر تفقّه در آیه ، بر اعمال نظر موقوف باشد ، آیه دلیل بر فتوا است و اگر به معنای علم به حکم از طریق سماع و شنیدن از باشد ، بر حجیت فتوا دلالتی ندارد ، بلکه مضمون و مدل التزامی آن ، حجیّت خبر فقیه است که متضمن حکم باشد ؛ زیرا خداوند بر عباد ، تفقّه در دین را واجب کرده و در صدر اسلام تفقه چیزی جز تلقی و شنیدن احکام شرعی از مکرم اسلام یا امام معصوم علیهم السلام نبوده است ؛ 📜 بنابراین ، مقصود از و بیم دادن ، همان اخبار از حکم شرعی است که از معصوم نقل شود ،‌نه از حکم شرعی که بر استنباط و حدس مبتنی باشد ؛ پس این آیه از حجیت و اعتبار بیگانه است . 📃 از این اشکال پاسخ داده شده که می‌پذیریم که در صدر اسلام ، به گرفتن حکم شرعی از و نقل به دیگران بوده است ؛ 📜 چون راویان ،‌ خود اهل و لغت بوده‌اند و کافی بود حکم شرعی را از می‌شنیدند تا درباره آن فقیه باشد ؛ 📃 سپس آنچه را شنیده بودند ،‌برای نقل می‌کردند و تفقه در دین و آشنایی با احکام در زمان غیبت ، به مقدمات و استنباط نیاز دارد ولی با توجه به این امر به تفقّه در شریفه ، مطلق و بدون قید ذکر شده است . ( نحل ۱۶ ) ادامه دارد ........ @Targomeh
💟 💟 💠اجتهاد ......ادامه 📃( نحل ۱۶ ) به این آیه که آیه نام دارد ، بر حجیّت فتوای مجتهد استدلال کرده و گفته‌اند : مقصود از * * هر امری است که سبب ذکر خداوند شود ، پس منظور از اهل ذکر کسانی هستند که با نبوت و معاد و احکام الهی آشنا باشد . 📜 خداوند متعالی از اهل ذکر را واجب کرده و روشن است که پرسش به خودی خود ندارد ؛ بلکه مطلوبیت آن به لحاظ عمل کردن است ؛ 📃 بنابراین ، پس از کردن . کلام اهل ذکر حجت و معتبر است . 📜 بعضی آیه شریفه را به اصل عام عقلایی ( وجوب رجوع جاهل به اهل خبره ) می‌دانند . 📃 به بیان دیگر ، رجوع جاهل به عالم ، اصلی عقلایی و سیره مستمر عقلا است و در این آیه ،‌ رجوع جاهل به عالم تعبّدی نیست ؛ بلکه آیه در مقام ارشاد به همان جاری عاقلان است . ✅ بر استدلال به این ، اشکالاتی شده است : 👈 الف : از آیه استفاده می‌شود که مقصود از اهل ذکر ، عالمان اهل کتاب اند ؛ بنابراین ، شامل و فقیهان نمی‌شود . 📜 از این پاسخ داده‌اند که چون آیه بر کبرای کلی مشتمل است ، خصوصیت مورد ، سبب نمی‌شود که اهل ذکر به اهل کتاب اختصاص داشته باشد ؛ بلکه شامل امامان علیهم السلام و و مجتهدان نیز می‌گردد . ادامه دارد ........ @Targomeh
💟 💟 💠اجتهاد ......ادامه 👈 ب . در پاره‌ای از شیعه ، * اهل الذکر * به علیهم السلام تفسیر شده است . 📜 بنابراین ، و فقیه را شامل نمی‌شود . پاسخ داده‌اند که این تفسیر از باب و ذکر مصداق است ، نه اینکه مقصود ، خصوص علیهم السلام باشد ؛ پس آن روایات تفسیری ، بر دلالت نمی‌کند . 👈 ج . ظاهر امر به و توجه به ذیل آیه * ان کنتم لا تعلمون * بیانگر این است که غرض و غایت از سوال حصول است ، نه اینکه خداوند ما را به پذیرش جواب متعبّد و ملزم سازد و اگر بار ، علم حاصل نشد باید دو مرتبه سوال کرد و اگر باز هم علم حاصل نشد ، برای علم تکرار آن لازم است . 📃 مؤید این مطلب ، شأن نزول آیه در ارجاع اهل کتاب عالمان خودشان درباره نبی اکرم است و روشن است که رسالت و نبوت از اصول به شمار می‌رود و در آن ، علم و اعتقاد لازم است و جایی برای و اعتماد بر خبر واحد نیست . 📜 مؤید دیگر ، آیات و لاحق بر این آیه است . 📃 پاسخ این است که آیه بر تعلیل ، خصوصیت مورد را الغا می‌کند و مفاد آیه این می‌شود که در آنچه نمی‌دانید ، از جمله احکام به اهل علم مراجعه کنید . ادامه دارد ........ @Targomeh