eitaa logo
درسهایی از قران کریم ( ترجمه و آموزش و روخوانی و تجوید و دائره المعارف ....... )
3هزار دنبال‌کننده
6هزار عکس
6.1هزار ویدیو
18 فایل
آنچه که از قران کریم می دانیم کپی مطالب آزاد و فقط یه صلوات به روح پدر و مادرم بفرست 💗💗💗
مشاهده در ایتا
دانلود
💠💠 ...... ادامه 🌴 ولایت 🍁گفته‌اند: « » در این آیه به معناى است و نمى‌تواند به معناى باشد؛ زیرا با انحصارى که از « إِنّمَا » استفاده مى‌شود، ناسازگاراست 🌼 و چنین به مؤمنانى اختصاص ندارد که نماز می خوانند و در حال زکات می دهند ، بلکه حکم عمومی است که همه مومنان را در بر می‌گیرد و همه دارند یکدیگر را دوست داشته ، به هم یاری رسانند . 🍁افزون بر آنچه گفته شد ، بررسی موارد کاربرد این واژه در نشان می‌دهد که در بیشتر موارد به معنای به کار رفته است . 🌼 برخی از اهل سنت با استناد به سیاق احتمال داده‌اند که در آیه ولایت ، به معنای دوست و یاور باشد ؛ چنانکه در آیه ۵۱ مائده * یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا الیهود و النصاری اولیاء ) به معنای و است . 🍁 این احتمال با توضیحاتی که در واژه * ولیّ * داده شد ، غیر قابل قبول است ؛ افزون بر این که انعقاد سیاق در آیه منتفی است ؛ زیرا آیه شان نزول مستقلی دارد ؛ بنابراین از نظر و مضمون به آیه پیشین مربوط نیست . 🌼 از سوی دیگر ، شکی نیست که تنظیم آیات به گونه موجود ، با ترتیب آن از نظر نزول مغایر است و سیاق در صورتی است که بدانیم آیات باهم نازل شده است و بر فرض که هم منعقد باشد ، در آیه پیش نیز محرز نیست که به معنای دوست یا ناصر باشد ؛ بلکه در آن آیه نیز می‌تواند معنای سرپرست و صاحب اختیار داشته باشد . 🍁برخی از اهل خواسته‌اند * و هم راکعون * در این آیه را به معنای * و هم خاضعون * بگیرند و نتیجه بگیرند که آیه در مقام وصف مومنان است که اقامه می کنند و هنگام پرداخت زکات . 🌼ابن کثیر می‌گوید : اگر رکوع به معنای خم شدن در باشد ، باید دفع زکات در حال از حالت های دیگر برتر باشد و این در بین دانشمندان اهل شناخته شده نیست . 🍁 در پاسخ این اشکال گفته‌اند : که در لغت به معنای و خم شدن و به صورت فرو افتادن است . و بدین لحاظ ، در نماز را رکوع می گویند . 🌼 و اگر در معنای دیگری مانند به کار رود ، مجاز است و به قرینه نیاز دارد 🍁و در آیات مورد بحث ، نه تنها قرینه ای موجود نیست ، بلکه شأن نزول ، کاربرد در معنای لغوی اش را تایید می کند . 🌼چون علی علیه السلام در حال به نیازمند زکات داده ، ستایش شده است وگرنه عنوان خصوصیتی ندارد . پایان کانال 👇 @Targomeh
💐💐 👈📘 -> 📚 -> 👈2. 🌏قرآن در آیاتى گروهى از اهل کتاب را ( یهود بنى قریظه و ...) که به پیامبر اسلام و نبرد با وى پرداختند مى‌خواند: ( حشر / ۲ )؛ 🌖همچنین در آیاتى دیگر از شرک‌آمیز آنان سخن به میان آورده است : ( نساء ۱۷۱ ؛ مائده ۱۷ ، ۷۲-۷۳ ، ۷۵ ، ۷۷ ، ۱۱۶ - ۱۱۷ ؛ توبه ۳۰-۳۱ ) 🌏از سوی دیگر قرآن مشرکان را شمرده و از مسلمانان خواسته است تا از ورود آنان به جلوگیری کنند . * یا ایّها الّذین آمنوا انّما المشرکون نجس فلا یقربوا المسجد الحرام بعد عامهم هذا * ( توبه ۲۸ ) 🌖 برخی فقیهان با استناد به این آیه و برخی روایات ، همه اهل کتاب یا گروهی از آنان را که شرکت آمیز دارند نجس و آن را دیدگاه مشهور دانسته‌اند ؛ 🌏 اما دسته ای با این ،‌که واژه شرک در قران بیشتر به بت‌پرستان انصراف دارد و نیز مشرکان از اهل کتاب در آیات متعدد دیگر ( بقره ۱۰۵ ، آل عمران ۱۸۶ ، مائده ۸۲ ، حج ۱۷ ) ، * المشرکون * در آیه فوق را به بت پرستان دانسته‌اند . 🌖 این گروه ، روایاتی را که بر اهل کتاب دلالت دارد ، بر نجاست آنان حمل کرده‌اند ، نه نجاسات . 🌏برخی از فقیهان نیز با استناد به آیه ۱۲۵ انعام که غیر مومنان را ( رجس ) شمرده ، به اهل کتاب حکم کرده اند ، 🌖 اما عده ای دیگر با آن گفته‌اند : * * در لغت و آیات به معنای امر ، ناپسند ، زشت ، گناه ، کفر و پلیدی آمده است ، از این رو مراد نیست . 🌏 دسته ای نیز با اصل نجاست اهل کتاب بر آن اند که این حکم است ؛ نه فقهی و حکمت آن این است که مسلمانان با اهل کتاب نداشته باشند و از آنان اثر نپذیرند . 🌖اهل سنت نیز جز افرادی اندک ، به ذاتی اهل کتاب داده‌اند . ادامه دارد ...... کانال 👇 @Targomeh
💟 💟 💠اجتهاد ......ادامه 📃 وقتی می‌فرماید : برانداز شده لازم است از مخالفت خودداری کند ، مدلول التزامی آن ، و اعتبار فتوا و گزارش فقیه از احکام الهی است . 📜 این ادعا که لزوم خودداری از ، مختص مورد حصول قطع یا اطمینان برای شخص شده است ، با ظاهر آیه مخالف است ؛ زیرا در آیه ،‌لزوم حذر و ، به حصول قطع یا اطمینان مقید نشده است . 📃 بعضی گفته‌اند : این آیه بر جواز عامی به مجتهد دلالت دارد ؛ در عین حال ممکن است انذار ، سبب نظر و در ادله باشد ؛ ولی این سخن درست نیست ؛ زیرا وجوب اندیشه بر در ادله فقه ، مخالف اجماع است و به اختلال در امر وی منجر خواهد شد . 📜 افزون بر اینکه امر عامی به در هنگام وقوع حادثه ، امری و معتدر است . 📃 محقق ، مدعی شده که اگر تفقّه در آیه ، بر اعمال نظر موقوف باشد ، آیه دلیل بر فتوا است و اگر به معنای علم به حکم از طریق سماع و شنیدن از باشد ، بر حجیت فتوا دلالتی ندارد ، بلکه مضمون و مدل التزامی آن ، حجیّت خبر فقیه است که متضمن حکم باشد ؛ زیرا خداوند بر عباد ، تفقّه در دین را واجب کرده و در صدر اسلام تفقه چیزی جز تلقی و شنیدن احکام شرعی از مکرم اسلام یا امام معصوم علیهم السلام نبوده است ؛ 📜 بنابراین ، مقصود از و بیم دادن ، همان اخبار از حکم شرعی است که از معصوم نقل شود ،‌نه از حکم شرعی که بر استنباط و حدس مبتنی باشد ؛ پس این آیه از حجیت و اعتبار بیگانه است . 📃 از این اشکال پاسخ داده شده که می‌پذیریم که در صدر اسلام ، به گرفتن حکم شرعی از و نقل به دیگران بوده است ؛ 📜 چون راویان ،‌ خود اهل و لغت بوده‌اند و کافی بود حکم شرعی را از می‌شنیدند تا درباره آن فقیه باشد ؛ 📃 سپس آنچه را شنیده بودند ،‌برای نقل می‌کردند و تفقه در دین و آشنایی با احکام در زمان غیبت ، به مقدمات و استنباط نیاز دارد ولی با توجه به این امر به تفقّه در شریفه ، مطلق و بدون قید ذکر شده است . ( نحل ۱۶ ) ادامه دارد ........ @Targomeh
📜 📜 🧧اجماع> ✅ ادله‌ی عبارت‌اند از : کتاب (قرآن)، سنت، عقل و اجماع. و 👈 ۱۲ . 💐 و از سنت به احادیث ذیل تمسک نموده اند: ⬅️الف ـ «لا تجتمع أمتی علی الخطاء». ⬅️ب ـ «لا تجتمع أمتی علی الضلالۀ». ⬅️ج ـ «سالت الله تعالی الا یجمع أمتی علی الضلالۀ فأعطانیها». ⬅️د ـ «من سره أن یسکن بحبوحۀ الجنۀ فلیلزم الجماعۀ». ⬅️هـ ـ «ید الله مع الجماعه». 🍂🍃 و اما در نظر فقهای حجیت اجماع برای اشتمال بر قول معصوم و کشف آن از رأی (علیه‌السلام) است. 💐 و به عبارت دیگر مناط و حجیت اجماع کشف آن از رأی معصوم است، هرچند تعداد قلیل باشد. 👈۱۳ - 🍂🍃و در نحوه آن از رأی امام (علیه‌السلام) چند و مبنا وجود دارد بدین ترتیب: ⬅️الف ـ طریق مثل اینکه شخص علم بوجود و دخول امام(علیه‌السلام) در میان کنندگان داشته و حکم را از وی بشنود و او را بعینه نشناسد. ⬅️ب ـ طریق که به شیخ طوسی (رحمةالله‌علیه) منسوب است و خلاصه اش آن است که بر از طریق لطف واجب است که بندگان خویش را به طاعت نزدیک و از دور سازد و به حق رهنمون گردد ، 💐پس اگر همه یک عصر بر حکمی اتفاق کنند ناگزیر آن حکم واقعی و حق است چون اگر چنین نباشد به موجب قاعده بر خداوند لازم است بوسیله نماینده خود (علیه‌السلام) آن اتفاق را بر هم زند و اجماع را مختل سازد بدان ترتیب که آنچه حق و واقع است بیان فرماید. ⬅️ج ـ طریق و خلاصه اش این است که هرگاه همه دانشمندان نسبت به موردی یک و یک رأی داشته باشند چون در مقام فتوا شیوه آنان چنان است که از روی هوی سخن نمی گویند بلکه به مقتضای و ورع و عدالت همواره به گفتار ائمه (علیهم‌السلام) و ایشان استناد می کنند 🍂🍃 هر کس به این و اجماع برخورد کند به حکم عادت و یا شخص بر حسب اتفاق حدس می زند که حکم علیه با قول معصوم موافق و مطابق است و به ملازمه بین آن دو اذعان می کند که اگر به ملازمه برای غالب مردم پیدا شود ملازمه عادیه و اگر احیاناً برای فردی بخصوص پیدا شود ملازمه نامیده می شود. ⬅️ د ـ طریق بدین معنی که برخی از فقهاء امام(عیه‌السلام) را رؤیت کرده و از جنابش اخذ و کسب علم نموده اند و بجای نقل قول آن حضرت حکایت اجماع کرده اند چون روایات بر مدعی رؤیت دلالت دارند.  ........ پایان @Targomeh