eitaa logo
پاسخگو
886 دنبال‌کننده
460 عکس
111 ویدیو
12 فایل
مجموعه پرسش و پاسخ های (پایه های 1 تا 10) حوزوی؛ تحت اشراف جمعی از اساتید سطوح عالی حوزه علمیه قم مدیر کانال: @Salooni
مشاهده در ایتا
دانلود
❓پرسش 64: در روایات متعددى که از طرق اهل بیت«علیهم السلام» به ما رسیده است، قیاس کردن احکام و حقایق دینى به شدت محکوم شده است. آیا قیاس در مباحث کلامی نیز مطرود است؟ ✍🏽پاسخ: قیاس یکی از روشهای ظنی است که در منطق به آن تمثیل می گویند. این روش در به دلیل وابسته بودن به قابل استفاده نمی باشد. در منطق هم ارزش آن به اندازه ظن و گمان بوده و یقینی نیست. در کلام نیز از این روش برای رسیدن به یقین استفاده نمی شود اما گاهی برای تفهیم مطالب انتزاعی به آن متمسک می شوند که اصطلاحا به آن نیز گویند. باید توجه داشت که متکلمین گاهی برای اثبات مدعای خود از روش استفاده می کنند که تمثیل در جدل هم گاهی مورد استفاده قرار می گیرد. 🔅تذکر: گاهی تمثیل یا همان در شرایطی می تواند باشد که در این صورت ارزش آن یقینی بوده و در فقه نیز قابل استفاده است. برای مثال یکی از مصادیق این نوع قیاسات بوده که به آن توجه می کنند. https://eitaa.com/saluni
❓پرسش 66: لطفاً حقیقت شرعیه و حقیقت متشرّعه را توضیح دهید؟ ✍️پاسخ: 💠مقصود از حقیقت شرعیه، این است که لفظ معنای خاصی در و نزد دارد که دایرۀ آن اوسع یا اضیق از است. 💠مقصود از حقیقت متشرعه، این است که لفظ معنای خاصی نزد (مسلمانان) داشته باشد بدون آن که حقیقت شرعیه داشته باشد. 🔅نکته1 : ترکیب «حقیقت+ شرعیه» یا «حقیقت+متشرعه» و موارد مشابه آن به یک شکل معنی می شود. برای مثال یعنی لفظ معنای خاصی نزد داشته باشد یا یعنی لفظ معنای خاصی نزد داشته باشد و قس علی هذا. 🔅نکتۀ2: اهل سنت و عده ای از اصولیین شیعه، ائمه‌ی معصومین «علیهم السلام» را شارع نمی‌دانند، و تنها خدا و پیامبر را شارع می‌دانند، فلذا اگر کلمه ای را امام صادق «علیه السلام» وضع کرده باشد، آن را حقیقت شرعیه نمی‌دانند. اما عده ای از اصولیین شیعه، خداوند و پیامبر و معصومین «علیهم السلام» را شارع می‌دانند، فلذا هر کدام از معصومین لفظی را بیان نموده باشد، آن را حقیقت شرعیه می‌دانند. 📚الموجز ص 35 📚اصول الفقه ص55 📚درس خارج اصول استاد احمد عابدی«حفظه الله» 96/10/23 https://eitaa.com/joinchat/780861721C8c93ba02f5
❓پرسش 118: چرا در برخی متون و و... ، از برخی اعاظم مانند یا یا «علیهم الرحمة» نقل شده است در حالی که در همان بحث قول یا اقوالی خلاف آن اجماعات وجود دارد؟ ✍🏽پاسخ: 🌀برای پاسخ این سؤال، ضروری است به شباهت ها و تفاوتهای تعاریف مختلف از اجماع دقت شود. این موارد به شرح زیر است: ❇️شباهت ها: تعریف در لسان و مختلف است اما دو ویژگی مشترک در تبیین همه آنها وجود دارد: 1️⃣ آن چه مورد نظر آن ها است، اجماع فقها در عصر است نه . 2️⃣ اجماع دلیل مستقلی نیست بلکه کاشف از است (بر خلاف عامه که آن را دلیل مستقل می دانند.) ❇️تفاوت ها: اجماعات به اقسام زیر تقسیم می گردد: 1️⃣ یا : مهم ترین قائل این نوع اجماع، «رحمة الله علیه» است. اجماع دخولی، به اجماعی گفته می‌شود که داخل بودن امام «علیه‌السلام» در ضمن اجماع کنندگان به صورت قطعی به دست آید، ولی شخص امام شناخته نشود. ملاک حجیت این اجماع، وجود امام «علیه‌السلام» در ضمن مجمعین است و به همین علت به آن اجماع تضمنی نیز گفته‌اند. 2️⃣ : مهم ترین قائل این نوع اجماع، «رحمة الله علیه» است. هرگاه در حکمی همه فقیهان هم رأی باشند و خلافی در میان آنها نباشد، نتیجه گرفته می‌شود که حکم، مطابق واقع و موافق نظر معصوم«علیه السلام» است، زیرا اقتضای لطف عام پروردگار آن است که در صورت خطای همه علما، وی به نوعی، حکم واقعی را از طریق امام غایب به ذهن یا کلام و یا مجمع فقیهان القا نماید و اتفاق نظر آنان را بر هم زند تا اجماعی محقق نشود. 3️⃣ : ، قائل به اجماع حدسی هستند. اجماع حدسی به این معنا است که از راه تحصیل اتفاق علما در یک مسئله، نظر و رأی امام «علیه السلام» حدس زده شود. (کلمه در عرف به معنای گمان است و احتمال اما در کتب علمی اصول و فقه و...به معنای قطع است اما قطعی که مباشرتاً از مقدمات حسی حاصل نشده است.) 4️⃣ : اجماع تشرفی در جایی است که فقیهی در زمان غیبت امام معصوم «علیه السلام» به خدمت آن حضرت مشرف شود و رأی ایشان را در مسئله‌ای بشنود، ولی به هنگام باز گویی رأی معصوم، نگوید که من خود از امام شنیده ام - زیرا در زمان غیبت کبری، قولِ مدعی رؤیت، محکوم به کذب است - بلکه در قالب ادعای اجماع، به این نکته اشاره کند که رأی معصوم را احراز کرده است. ✳️با توجه به مطالب فوق، معلوم می گردد که در برخی از اجماعات، اجماع به معنای اتفاق نظر همه نیست بلکه مراد از آن شهرت یا کمتر از شهرت است؛ فلذا ممکن است وجود مخالف یا مخالفین آسیبی به آن نزند. برای مثال در اجماع لطفی، موافقت فقهای یک عصر ملاک است لذا مخالفت فقیهی در عصر دیگر به آن آسیبی نمی زند. یا مثلاً در اجماع دخولی یا تشرفی، ممکن است مطلب با شهرت و کمتر از آن حاصل شود و مخالفت عده ای مخل آن نباشد. ❌تنها در اجماع حدسی آن هم بر طبق برخی مبانی، اتفاق نظر همۀ فقها در همه اعصار ملاک تحقق اجماع است که در این صورت مخالفت شخص یا اشخاصی سبب عدم شکل گیری آن می شود. 📚فرائد الاصول، انصاری، مرتضی بن محمد امین، ج۱، ص83 و ص186 📚کفایة الاصول، خراسانی، ص331 📚 الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، اصفهانی، محمدحسین، ص۲۴۴. 📚اجود التقریرات، نائینی، محمدحسین، ج۲، ص۹۸. 🌼🌸🌺🌼🌸🌺🌼🌸🌺🌼🌸🌺🌼🌸🌺🌼🌸🌺 دوستانتون رو به پاسخگو(سلونی) دعوت کنید🔻 https://eitaa.com/joinchat/780861721C8c93ba02f5 ╭❀❓❀╮ @saluni ╰❀📚❀╯
بزرگ و ، آیت الله «رحمة الله علیه» ، همیشه و صد بار لعن و صد بار سلام آن را در حرم مولی الموحدین «علیه السلام» می خواند و با تداوم در خواندن آن، زبانش در خواندن بسیار سریع بود؛ زیارت را همراه با لعن و سلام تقریباً نیم ساعت و یا چند دقیقه بیشتر به پایان می رسانید؛ و اگر کسی تداوم او را در خواندن زیارت عاشورا می دید می گفت: او مشغول مسائل اصولی و فقهی نمی باشد، و با دیدن تحقیقاتش در مسائل علمی و نظریات ظریفش در و ، می گفت: او اهل خواندن زیارت عاشورا و ... نیست! 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 به کانال بپیوندید🔻 https://eitaa.com/joinchat/780861721C8c93ba02f5 ╭❀❓❀╮ @saluni ╰❀📚❀╯
🔆نکتۀ2: اگرچه در سالهای اخیر مطرح شده است اما قائلین به آن مدعی هستند این شیوه برگرفته از شیوۀ اصحاب ائمه «علیهم السلام» و از مانند «رحمه الله» می باشد.
❓پرسش ۱۶۵: معنای بین مسلمین چیست؟ با توجه به حقانیت ، ضرورت این وحدت چیست؟ ✍پاسخ(قسمت دوم) : معنا، اهمیت و ضرورت وحدت اسلامی: 🔰وحدت به معنای تمسک "جمعی" به حبل‌اللَّه است. می‌فرماید: «واعتصموا بحبل اللَّه جمیعاً ولاتفرّقوا». اعتصام به حبل‌اللَّه برای هر مسلمان یک وظیفه است؛ اما قرآن اکتفا نمی‌کند به اینکه ما را به امر کند، بلکه به ما می‌گوید که اعتصام به حبل‌اللَّه را در هیئت اجتماع انجام بدهید؛ «جمیعاً»؛ همه با هم اعتصام کنید. و این و این ، یک واجب دیگر است. بنابراین، علاوه بر اینکه مسلمان باید معتصم به حبل‌اللَّه باشد، باید این اعتصام را به همراه دیگرِ مسلمان‌ها و همدست با آن‌ها انجام دهد. ما این اعتصام را درست بشناسیم و آن را انجام دهیم. آیه‌ی شریفه‌ی قرآن می‌فرماید: «فمن یکفر بالطاغوت و یؤمن باللَّه فقداستمسک بالعروة الوثقی». این، اعتصام به حبل‌اللَّه را برای ما معنا می‌کند. چگونه است؟ با و . امروز طاغوت اعظم در دنیا، رژیم ایالات متحده است. 🔰اتحاد مسلمین به معنای انصراف از عقاید خاص نیست. مراد ما از ، یکی شدن عقاید و نیست. میدان برخورد مذاهب و و و - هر فرقه‌ای عقاید خودش را دارد و خواهد داشت - است؛ میدان بحث است؛ میدان بحث است و اختلاف عقاید فقهی و کلامی می‌تواند هیچ تأثیری در میدان واقعیت زندگی و در میدان نداشته باشد. مراد ما از وحدت دنیای اسلام، عدم تنازع است: «ولاتنازعوا فتفشلوا». تنازع نباشد، اختلاف نباشد. 🔰اتحاد مسلمین، به معنای انصراف مسلمین و فِرَق گوناگون از عقاید خاص کلامی و فقهی خودشان نیست؛ بلکه اتحاد مسلمین به دو معنای دیگر است که هر دوی آن باید تأمین بشود: اول این که فِرَق گوناگون اسلامی (فِرَق و فِرَق ) - که هر کدام فِرَق مختلف کلامی و فقهی دارند - حقیقتاً در مقابله با دشمنان اسلام، همدلی و همدستی و همکاری و همفکری کنند. دوم این که فِرَق گوناگون مسلمین سعی کنند خودشان را به یکدیگر نزدیک کنند و تفاهم ایجاد نمایند و مذاهب فقهی را باهم مقایسه و منطبق کنند. بسیاری از فتاوای و هست که اگر مورد بحث فقهیِ عالمانه قرار بگیرد، ممکن است با مختصر تغییری، فتاوای دو مذهب به هم نزدیک شود. 🔰وحدت یعنی ایستادگی متحدانه در برابر دشمن مشترک. امروز منطقه جغرافیایی مسلمانان، مهمترین مناطق عالم است. کشورهای آنها از لحاظ طبیعی، جزو ثروتمندترین کشورهای عالم است. امروز دروازه به ، دروازه اروپا به آسیا و ، آفریقا به اروپا و آسیا، متعلّق به مسلمانان است. این منطقه سوق‌الجیشی و سرزمینهای بابرکتی که در اختیار مسلمانان است، امروز حامل و حاوی امکاناتی چون نفت و گاز و امثال اینهاست که بشر برای تمدّن خود، به صورت روزمرّه به آن احتیاج دارد. یک میلیارد و چند صد میلیون نفر مسلمان هستند؛ یعنی بیش از یک پنجمِ مردم دنیا. این همه جمعیت، در چنین منطقه‌ای؛ آن هم با برافراشته شدن پرچم اسلام در قلب این منطقه - یعنی در ایران اسلامی که امروز قلب و مرکز اصلیِ دنیای اسلام است - چرا باید از این استفاده نشود؟ این، یک امکان بزرگ در اختیار مسلمانان است. وقتِ آن رسیده است که دنیای اسلام به خود آید و اسلام را به عنوان صراط المستقیم الهی و راه نجات انتخاب کند و در آن، با استحکام قدم بردارد. وقت آن رسیده است که دنیای اسلام، اتّحاد خود را حفظ کند و در مقابل دشمن مشترکی که همه گروههای اسلامی، آسیب آن دشمن را دیده‌اند - یعنی و - به طور متّحد بایستد، شعارهای واحدی بدهد، تبلیغ واحدی بکند و راه واحدی را بپیماید. •┈••✾••┈••┈••✾••┈••┈••✾••┈••┈••✾••┈••┈••✾••┈•• به کانال بپیوندید ⬇️ https://eitaa.com/joinchat/780861721C8c93ba02f5 ╭❀❓❀╮ @saluni ╰❀📚❀╯
❓پرسش۱۷۴: معنای «اجتهاد» در فقه شیعه چیست؟ ✍پاسخ: معنای اجتهاد در لغت و اصطلاح به شرح ذیل می‌باشد: 🌀 معنای در : واژه «اجتهاد» در لغت به معنی نهایت تلاش و کوشش در انجام هر کاری است. بیشترین استعمال این کلمه در علم فقه و اصول می باشد. 🌀معنای اجتهاد در اصطلاح: «اجتهاد» در اصطلاح و به معنای «تمام توان خود را در راه بدست آوردن  مبذول داشتن» است. در ذیل به کلام برخی از بزرگان پیرامون اجتهاد اشاره می‌گردد: ☀️ «رحمه‌الله» در معنی اجتهاد می گوید: اجتهاد به کاربردن تلاش و کوشش خویش در راه به دست آوردن از راه ها و منابعی که نزد اسلام، معمول و متعارف است. ☀️ «رحمه‌الله» در این باره می گوید: اجتهاد به معنای صحیح و منطقی، به کار بردن تدبر و تعقل در فهم است؛ یعنی اهلیت و تخصص فنی. ☀️ «رحمه‌الله» اجتهاد را به‌کاربستن نهایت تلاش و کوشش برای به دست آوردن حکم شرعی از دلایل فقهی معنا کرده‌اند. ☀️ و و «اعلی‌الله مقامه» اجتهاد را و قوّه‌ای دانسته‌اند که صاحب آن، توانایی به دست آوردن بر حکم شرعی را داشته باشد. 🔅 نکته: اجتهاد به معنای اینکه مجتهد حکمی را که در  و  نیست، با فکر و رأی خودش وضع کند - که به آن در اصطلاح «» می گویند - از نظر  ممنوع است، ولی برخی از  آن را جایز می دانند. 📚 فراهیدی، کتاب العین، ۳/۳۸۶ 📚جوهری، الصحاح، ۲/۴۶۱ 📚سیدابوالحسن اصفهانى، منتهى الوصول، تقریر شیخ محمدتقى آملى، ۳۳۴. 📚مرتضی مطهری، ده گفتار 📚 آخوند خراسانی، کفایة الاصول، ۴۶۳–۴۶۴ 📚بهایی عاملی، زبدة الاصول، ۱۵۹ 📚اصفهانی غروی، بحوث فی الاصول، ۳/۳. 📚 امام‌خمینی، تهذیب الاصول، ۳/۵۶۵ •┈••✾••┈••┈••✾••┈••┈••✾••┈••┈••✾••┈••┈••✾••┈•• به کانال بپیوندید ⬇️ https://eitaa.com/joinchat/780861721C8c93ba02f5 ╭❀❓❀╮ @saluni ╰❀📚❀╯