eitaa logo
درسهایی از قران کریم ( ترجمه و آموزش و روخوانی و تجوید و دائره المعارف ....... )
3هزار دنبال‌کننده
6هزار عکس
6.1هزار ویدیو
18 فایل
آنچه که از قران کریم می دانیم کپی مطالب آزاد و فقط یه صلوات به روح پدر و مادرم بفرست 💗💗💗
مشاهده در ایتا
دانلود
📋📋 ❇️ > 👈موارد کاربرد اذن الهى > ⬅️14. ......ادامه 🔻ج. برای حقّ ، اجازه داده می شود ؛ ولی برای باطل اجازه داده نمی شود ، مگر برای این که بودن آن آشکار شود . 🔻 د . به آنان اجازه گفتن داده نمیشود ؛ زیرا نمی توانند سخنی را که مورد واقع شده ، بگویند : چون در سخنانی که‌می گویند، ‌ وجود ندارد تا پذیرفته ، و موجب رهایی آنان شود ؛ بنابراین ، هیچگونه بین آیات وجود ندارد . 🟣در ، سخن‌گفتن و روح نیز فقط با خدا امکان پذیر است : * یوم یقوم الرّوح و الملائکه صفًا لا یتکلمون الّا من اذن له الرّحمن و قال صوابا * ( نبا ۳۸ ) 🟡فاعل * لا یتکلمون * همه ، اعم از روح و ملائکه و انسانها و جنیانند و قول ، کلام حقّی است که هیچگونه باطلی در آن نباشد و مقصود از آیه این است که خدا فقط به کسی که حق بگوید ، اجازه سخن گفتن میدهد . 🟣برخی ، مقصود از آیه پیشین را آن دانسته‌اند که هیچکس نمی کند ، مگر در حق کسی که خداوند ، او را اجازه داده و در دنیا قائل به حق و توحید باشد . 🟡گفته شده : در هیچ کس نمی تواند سخن بگوید ، مگر اینکه از خداوند اجازه بگیرد و فقط کسی از خداوند می گیرد که به او الهام شود و در این صورت ، خدا به او اذن خواهد داد ؛ زیرا در آن جهان ، ممکن نیست الهامی باشد . 🟣در قیامت به اجازه عذر آوردن داده نمی شود : * ..... ثمّ لا یوذن للّذین کفروا و لا هم یستعتبون * ( نحل ۸۴ ) نیز ( مرسلات ۳۶) . 🟡 اجازه ندادن به کافران ،زمینه‌ساز دادن شاهدان اعمال است . 🟣گفته شده : آیه ۸۴ نحل این است که به کافران اجازه برگشت به داده نمی شود . ادامه دارد ......
✨دائره المعارف قرآن کریم✨ 🍀> 👈ویژگى هاى قوم ابراهیم علیه السلام 👈2. 🌺همان‌گونه که آیه ۲۵ عنکبوت مى‌دهد، یکى از ویژگى‌هاى قوم ابراهیم، تعصّب قومى و زیر بنا بودن این در پدیده‌هاى اجتماعى بوده است؛ بلکه براساس یکى از در ترکیب آیه مزبور، سخن ابراهیم آن است که شما همان متقابل درون قومی است . 👈3. 🌸 ابراهیم پیش‌تازان تمدّن در عصر خویش بوده‌اند . 🌺وجود باستانى در بابل مورد پذیرش همه بوده، نیازى به اثبات ندارد؛ با وجود این، در ابعاد معرفتى و انسانى، از مشخّصات عمومى قوم ابراهیم است تا آنجا که طبق برداشتی از آیه ۲۵۸ بقره حتی ابراهیم علیه السلام این درجه از فکری و آشفتگی تعقل را از آنان باور نداشت . 🌸 در ماجرای با نمرود که در حضور انجام شد ، ابراهیم می‌کوشید برهان خود را به صورتی ساده اقامه کند تا فریبی نمرود نتواند احتجاج او را در نظر مردم عقیم سازد ؛ به همین دلیل ، پایه برهان را نیاز مجموعه به صانع قرار نداد ؛ زیرا می‌دانست سطح تعقل مردم پایین‌تر از آن است که حتی این امر را به شایستگی دریابند ؛ بلکه احتجاج خویش را در بر محور زنده کردن و میراندن قرار داد ؛ با این حال ، به سادگی توانست آنان را به دام مغالطه خویش گرفتار آورد و ابراهیم به ناچار حجتی آشکارتر برگزید . ادامه دارد ..... کانال 👇 @Targomeh 🍀🌺🍀🌺🍀🌺
✨دائره المعارف قرآن کریم✨ 🍀> 👈نکاتى مربوط به احتجاج ابراهیم علیه السلام در سوره انعام .....ادامه 🌺همچنین ابراهیم در قرآن به سلیم وصف شده و قلب سلیم قلبی است که هرگز به خداوند نورزیده باشد . 🌸 اعلام مکرر درباره ابراهیم که * و ما کان من المشرکین * (بقره ۱۳۵ ؛ آل عمران ۶۷ و ۹۵ ؛ نحل ۱۲۳ ) دیگر بر این مطلب است ؛ 🌺 بنابراین برای گفته ابراهیم علیه السلام : * هذا ربّی * نیازی نیست که سخن او را بر حمل کنیم یا چنین توجیه کنیم که او خود کواکب ماه و خورشید را ندیده ، بلکه آنها را دیده و گمان کرده که این نور پروردگار است و مقصود او از هذا ربّی آن است که پروردگار ، خود را به من نشان می‌دهد 🌸یا جمله‌ای را در گرفته ، بگوییم : اصل سخن این بوده که * یقولون هذا ربّی * یا * هذا دلیل علی ربّی * و یا * هذا ربّی علی زعمکم * . ✅ب : جمله * و کذالک نری ابراهیم ..... * ( انعام ۷۵ ) که به الوهیّت اصنام در آیه ۷۴ اشاره دارد ، به ضمیمه تعبیر * * در آیه ۷۶ که ارتباط ما بعد به ماقبل را می‌رساند ، نشان می‌دهد که آیات ، به هم و جریان استدلال در امر اجرام با استدلال در امر یک جریان به هم پیوسته است ؛ 🌺 در نتیجه آشکار می‌سازد که کلمه * * جریانی در گذشته را باز می‌گوید که همچنان ادامه یافته و منظور از آیه این است که ما آسمان و زمین را به ابراهیم نشان دادیم و این امور ، او را بر آن داشت که با پدرش در زمینه پرستش بت‌ها به محاجّه برخاسته ، گمراهی آنان را روشن سازد و با این او را همچنان کمک کردیم تا آنگاه که شب ، وی را فرا گرفت و ستاره‌ای دید ..... ادامه دارد ...... کانال 👇 @Targomeh 🍀🌺🍀🌺🍀🌺
🤎 🤎 🖌احکام در قرآن > ✍ 📜«لِلرِّجَالِ نَصِیبٌ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَاءِ نَصِیبٌ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ نَصِیبًا مَفْرُوضًا»؛ برای مردان، از آن‌چه پدر و مادر و خویشاوندان از خود برجای می‌گذارند، است؛ و برای زنان نیز، از آن‌چه پدر و مادر و خویشاوندان می‌گذارند، ؛ خواه آن مال، کم باشد یا زیاد؛ این سهمی است تعیین شده و پرداختنی. (آیه 7) 📋 «وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَى وَالْیتَامَى وَالْمَسَاكِینُ فَارْزُقُوهُمْ مِنْهُ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا»؛ و اگر بهنگام تقسیم ()، خویشاوندان (و طبقه‌ای که ارث نمی‌برند) و یتیمان و ، حضور داشته باشند، چیزی از آن اموال را به آن‌ها بدهید! و با آنان به طور شایسته بگویید! (آیه 8) 📜 «یوصِیكُمُ اللَّهُ فِی أَوْلَادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَیینِ فَإِنْ كُنَّ نِسَاءً فَوْقَ اثْنَتَینِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ وَإِنْ كَانَتْ وَاحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ وَلِأَبَوَیهِ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِنْ كَانَ لَهُ وَلَدٌ فَإِنْ لَمْ یكُنْ لَهُ وَلَدٌ وَ وَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ الثُّلُثُ فَإِنْ كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ مِنْ بَعْدِ وَصِیةٍ یوصِی بِهَا أَوْ دَینٍ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ لَاتَدْرُونَ أَیهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعًا فَرِیضَةً مِنَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِیمًا حَكِیمًا»؛ خداوند درباره به شما سفارش می‌کند که سهم (میراث) پسر، به اندازه سهم دو دختر باشد؛ و اگر شما، (دو دختر و) بیش از دو دختر باشند، دو سوم میراث از آن آن‌هاست؛ و اگر یکی باشد، (از میراث) از آن اوست. و برای هر یک از پدر و مادر او، یک میراث است، اگر (میت) فرزندی داشته باشد؛ و اگر فرزندی نداشته باشد، و (تنها) پدر و مادر از او برند، برای مادر او یک سوم است (و بقیه از آن پدر است)؛ و اگر او داشته باشد، مادرش یک ششم می‌برد (و پنج ششم باقیمانده، برای پدر است). (همه این‌ها) بعد از انجام است که او کرده، و بعد از ادای دین است - شما نمی‌دانید پدران و مادران و فرزندانتان، کدامیک برای شما ! - این فریضه الهی است؛ و خداوند، دانا و حکیم است. (آیه 11) 📋 «وَلَكُمْ نِصْفُ مَا تَرَكَ أَزْوَاجُكُمْ إِنْ لَمْ یكُنْ لَهُنَّ وَلَدٌ فَإِنْ كَانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَكُمُ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْنَ مِنْ بَعْدِ وَصِیةٍ یوصِینَ بِهَا أَوْ دَینٍ وَلَهُنَّ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْتُمْ إِنْ لَمْ یكُنْ لَكُمْ وَلَدٌ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمَّا تَرَكْتُمْ مِنْ بَعْدِ وَصِیةٍ تُوصُونَ بِهَا أَوْ دَینٍ وَ إِنْ كَانَ رَجُلٌ یورَثُ كَلَالَةً أَوِ امْرَأَةٌ وَلَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا السُّدُسُ فَإِنْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ فَهُمْ شُرَكَاءُ فِی الثُّلُثِ مِنْ بَعْدِ وَصِیةٍ یوصَى بِهَا أَوْ دَینٍ غَیرَ مُضَارٍّ وَصِیةً مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَلِیمٌ»؛ و برای شما، نصف زنانتان است، اگر آن‌ها فرزندی نداشته باشند؛ و اگر فرزندی داشته باشند، یک از آن شماست؛ پس از انجام وصیتی که کرده‌اند، و ادای دین (آن‌ها). و برای زنان شما، یک میراث شماست، اگر فرزندی نداشته باشید؛ و اگر برای شما فرزندی باشد، یک از آن آن‌هاست؛ بعد از انجام وصیتی که کرده‌اید، و ادای دین. و اگر بوده باشد که کلاله (= خواهر یا برادر) از او ارث می‌برد، یا زنی که برادر یا خواهری دارد، سهم هر کدام، یک است (اگر برادران و خواهران مادری باشند)؛ و اگر بیش از یک نفر باشند، آن‌ها در یک سوم شریکند؛ پس از انجام که شده، و ادای دین؛ به شرط آن که (از طریق وصیت و اقرار به دین) به آن‌ها نزند. این خداست؛ و خدا دانا و بردبار است. (آیه 12) 📜 «وَاللَّاتِی یأْتِینَ الْفَاحِشَةَ مِنْ نِسَائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِی الْبُیوتِ حَتَّى یتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِیلًا»؛ و کسانی از شما که مرتکب زنا شوند، چهار نفر از مسلمانان را به عنوان شاهد بر آن‌ها بطلبید! اگر دادند، آنان (=زنان‌) را در خانه‌ها(ی خود) نگاه دارید تا مرگشان فرارسد؛ یا این که ، راهی برای آن‌ها قرار دهد. (آیه 15) ادامه دارد .... @Targomeh
🤎 🤎 🖌احکام در قرآن > ✍ 📜 «لَایؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیمَانِكُمْ وَلَكِنْ یؤَاخِذُكُمْ بِمَا عَقَّدْتُمُ الْأَیمَانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِینَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِیكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِیرُ رَقَبَةٍ فَمَنْ لَمْ یجِدْ فَصِیامُ ثَلَاثَةِ أَیامٍ ذَلِكَ كَفَّارَةُ أَیمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ وَاحْفَظُوا أَیمَانَكُمْ كَذَلِكَ یبَینُ اللَّهُ لَكُمْ آیاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»؛ خداوند شما را به خاطر بیهوده (و خالی از اراده،) مؤاخذه نمی‌کند؛ ولی در برابر که (از روی اراده) محکم کرده‌اید، مؤاخذه می‌نماید. کفاره این‌گونه قسم‌ها، اطعام ده نفر مستمند، از معمولی است که به خانواده خود می‌دهید؛ یا لباس پوشاندن بر آن ده نفر؛ و یا آزاد کردن یک ؛ و کسی که هیچ کدام از این‌ها را نیابد، سه روز روزه می‌گیرد؛ این، سوگندهای شماست به هنگامی که سوگند یاد می‌کنید (و مخالفت می‌نمایید). و خود را حفظ کنید (و نشکنید!) خداوند خود را این چنین برای شما بیان می‌کند، شاید شکر او را بجا آورید! (آیه 89) 📋 «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَاتَقْتُلُوا الصَّیدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَمَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ یحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْیا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِینَ أَوْ عَدْلُ ذَلِكَ صِیامًا لِیذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ عَفَااللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَمَنْ عَادَ فَینْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَاللَّهُ عَزِیزٌ ذُوانْتِقَامٍ»؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! در حال ، شکار نکنید و هر کس از شما عمدا آن را به قتل برساند، باید کفاره‌ای معادل آن از بدهد؛ کفاره‌ای که دو نفر عادل از شما، معادل بودن آن را تصدیق کنند؛ و به صورت قربانی به (حریم)  برسد؛ یا (به جای قربانی) اطعام مستمندان کند؛ یا معادل آن، بگیرد تا کیفر کار خود را بچشد. خداوند گذشته را عفو کرده، ولی هر کس تکرار کند، خدا از او می‌گیرد؛ و خداوند، توانا و صاحب انتقام است. (آیه 95) 📜 «أُحِلَّ لَكُمْ صَیدُ الْبَحْرِ وَ طَعَامُهُ مَتَاعًا لَكُمْ وَلِلسَّیارَةِ وَ حُرِّمَ عَلَیكُمْ صَیدُ الْبَرِّ مَادُمْتُمْ حُرُمًا وَاتَّقُوااللَّهَ الَّذِی إِلَیهِ تُحْشَرُونَ»؛ دریا و طعام آن برای شما و کاروانیان حلال است؛ تا (در حال احرام) از آن بهره‌مند شوید؛ ولی مادام که هستید، شکار صحرا برای شما حرام است؛ و از (نافرمانی) خدایی که به سوی او محشور می‌شوید، ! (آیه 96) 📋 «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَینِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِینَ الْوَصِیةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَیرِكُمْ إِنْ أَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِی الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُمْ مُصِیبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِنْ بَعْدِ الصَّلَاةِ فَیقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَانَشْتَرِی بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذًا لَمِنَ الْآثِمِینَ»؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که  یکی از شما فرارسد، در موقع وصیت باید از میان شما، دو نفر عادل را به شهادت بطلبد؛ یا اگر کردید، و مصیبت مرگ شما فرارسید، (و در آن جا مسلمانی نیافتید) دو نفر از غیر خودتان را به بطلبید، و اگر به هنگام ادای شهادت، در صدق آن‌ها شک کردید، آن‌ها را بعد از نماز نگاه می‌دارید تا یاد کنند که: «ما حاضر نیستیم حق را به چیزی بفروشیم، هر چند در مورد خویشاوندان ما باشد! و شهادت را کتمان نمی‌کنیم، که از گناهکاران خواهیم بود! (آیه 106) 📜 «فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ یقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِینَ اسْتَحَقَّ عَلَیهِمُ الْأَوْلَیانِ فَیقْسِمَانِ بِاللَّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِنْ شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَینَا إِنَّا إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِینَ»؛ و اگر حاصل شود که آن دو، مرتکب گناهی شده‌اند (و حق را کتمان کرده‌اند)، دو نفر از کسانی که نسبت به ، اولی هستند، به جای آن‌ها قرار می‌گیرند، و به خدا سوگند یاد می‌کنند که: «گواهی ما، از گواهی آن دو به نزدیکتر است! و ما تجاوزی نکرده‌ایم؛ که اگر چنین کرده باشیم، از خواهیم بود!». (آیه 107) ادامه دارد ..... @Targomeh